مخفي نيست که نام نامي آن جناب را حضرت ولي الله اميرالمؤمنين عليه‏السلام عباس عليه‏السلام گذارده و عباس صيغه‏ي مبالغه است از ماده عبس و آن به معني درهم شدن بشره و قبض وجه است و به مضمون الاسماء تنزل من السماء [1] چون آن جناب بمفاد اشداء علي الکفار [2] بر دشمنان حق عبوس و در جنگ غيور و مهيب بوده مسمي به اين اسم شده، يا آنکه از صولت و شجاعت و غيرت او در قبال دشمن و قتال قوم کراهت و عبوست از خوف و بيم در وجوه کريهه و خبيثه آن قوم کافر لئيم ظاهر مي‏شد و در منتخب طريحي (ره) و غيره نقل شده که آن جناب بود: کالجبل العظيم و قلبه کالطود الجسيم لانه کان فارسا هماما و بطلا ضرغاما و کان جسورا علي الطعن و الضرب في ميدان الکفار و الحرب [3] . همانا عباس بن علي (ع) چون کوهي بزرگ بود و قلبش چون صخره‏اي بزرگ مقاوم و استوار بود، چرا که او سواري شجاع و پهلواني دلير و جنگجو بود و در پرتاب نيزه و شمشير زدن در ميدان جنگ با کفار با جرأت و جسور بود.