جناب حجت‏الاسلام و المسلمين، خطيب توانا حاج سيد مرتضي قزويني در تاريخ 5 / 5 / 2003 ميلادي بر فراز منبر در صحن مطهر حضرت امام حسين عليه‏السلام بعد از سرنگوني صدام کرامتي را از حضرت ابي‏الفضل العباس عليه‏السلام نقل نمود، خلاصه‏اش چنين است: او گفت: در سال 1974 ميلادي، هنگامي که در کويت بوديم، فرزندم سيد حسن به هنگام بازي با بچه‏ها، سنگ‏ريزه‏اي به چشمش اصابت کرد که بينائيش را از دست داد. فوري او را به بيمارستان انتقال داديم. گروه پزشکي تصميم گرفتند که براي معالجه او چشمش را عمل کنند و گفتند: امکان دارد با عمل جراحي خوب شود. از اين رو اگر عمل شود بايد با ضمانت خودم باشد. من طاقت نداشتم. بنابراين با خويشان خود در کربلا تماس تلفني گرفتم و جريان را براي آنها گفتم و از آنها خواستم که به حرم مطهر ابي‏الفضل العباس عليه‏السلام بروند و از حضرتش طلب شفا نمايند. پس از آن موافقت خود را با عمل جراحي اعلام نمودم. [ صفحه 358] عمل جراحي، به خوبي انجام شد، پس از مدتي روي چشم را باز نمودند، ديدند عمل جراحي صد در صد نتيجه‏بخش بود. و پسربچه مي‏بيند و بهتر از قبل مي‏بيند و پزشک‏ها دچار شگفت شدند. پزشکان و جراحان معالج از من پرسيدند؛ سيد چه کردي؟ گفتم: به بستگانم در کربلا گفتم: برويد و از حضرت اباالفضل عليه‏السلام شفا طلب کنيد. مادرش نيز با پاي برهنه و با دل شکسته به حرم رفت و دست به ضريح انداخت و عرضه داشت: اباالفضل! چشم فرزندم را از شما مي‏خواهم، و مردم و زوار نيز دعا نمودند و خداوند هم لطف کرد. و پسرم را به برکت حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام شفا داد.