سيد طالب مصطفي الفائزي آل طعمه، يکي از خادمان روضه مقدسه‏ي امام حسين و حضرت عباس عليهماالسلام است، او چنين نقل مي‏نمود: در حدود سال 1970 ميلادي بود، بيماري به اتفاق خانواده‏اش وارد حرم حضرت اباالفضل عليه‏السلام شد، او عقب افتادگي ذهني داشت و نمي‏توانست راه برود و روي پاي خود بايستد، پاهاي خود را مي‏کشيد و به طور نشسته حرکت مي‏کرد تا اينکه به طرف ضريح مطهر رفت، طبق عادت متعارف دور ضريح طواف مي‏نمود و براي شفاي خود متوسل به حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام شده بود، هم چنان که از پيش متوسل مي‏شد. يک مرتبه در بين طواف متوجه شد که مي‏تواند برپا بايستد، ايستاد، از خوشحالي به طرف مرقد مطهر حضرت اباعبدالله عليه‏السلام مي‏دويد و فرياد مي‏زد: شافاني العباس؛ حضرت عباس عليه‏السلام مرا شفا داد. مردم با ديدن اين منظره تعجب نمودند و اطراف خانواده‏اش را گرفته بودند و از عنايات و الطاف حضرت باب الحوائج اباالفضل عليه‏السلام نسبت به بيماري - که پزشکان از معالجه‏ي او ناتوان بودند - در شگفت شده بودند. [1] .