15- نويسنده‏ي کتاب «العباس عليه‏السلام جهاد و تضحيه» چنين نقل مي‏نمايد: هنگامي که به زيارت حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام مشرف شدم، ديدم عده‏اي از مردم که در ميان آنها زن بارداري است، براي قسم خوردن به حرم حضرت عباس عليه‏السلام مي‏آيند. گمان آنها بر اين بود که اين زن از راه غير شرعي باردار شده و يکي از برادران همان زن، تهمت را متوجه خواهرش نموده بود. يکي از خادمان متوجه قبر مطهر شده طبق مراسم معمول و متعارف، آن زن قسم ياد کرد که از تهمت بيزار مي‏باشد و مرتکب فعل حرامي در رابطه با (حمل) بارداري نشده و تهمت‏ها دروغ و ناروا است. [ صفحه 663] آن مردها به اتفاق همان زن از حرم خارج شدند، همين که از درب قبله حضرت عباس عليه‏السلام فاصله گرفتند، يک مرتبه همان فردي که تهمت را متوجه کرده بود، بر زمين افتاد. در حالي که رعشه بدن او را فراگرفته بود و فرياد مي‏زد: من به خواهرم تهمت زده‏ام. معلوم مي‏شود که غرضش از تهمت، اذيت رسانيدن به يکي از خويشانش بوده که سوابق نادرستي ميان آنها بوده و خواست با اين تهمت، دشمني ديرينه‏اي که داشتند، انتقام بگيرد. ليکن خداوند او را به واسطه‏ي عنايت حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام رسوا و مفتضح نمود و اين زن نجات پيدا کرد و به خانه‏ي شوهرش - که سه سال بود با او ازدواج کرده بود و براي اولين بار باردار شده بود - بازگشت و تهمت زننده رسوا و مفتضح گرديد. [1] .