حسيني بشويد، امام زماني بشويد، اما چه طور؟ اين طور نباشد که معامله‏ي هيچ و پوچ کنيد، نه اين که حسين عليه‏السلام را براي دنيا بخواهيد، بلکه حسين عليه‏السلام را براي ايمان بخواهيد، اول حسين عليه‏السلام را بشناسيد و ايمان را به واسطه‏ي او درست کن، آن وقت است که گريه و توسل تو کاري مي‏کند. تو بايد نخست خدا، پيامبر و امام را بشناسي. بداني امام حسين عليه‏السلام حجت و ولي خداست، مفترض الطاعه است، چراغ هدايت است، هر کس به او نزديک شد: اهل نجات است، حسين عليه‏السلام را که شناختي آن وقت بگو: و صلي الله عليک. اي شراب خوار! قمارباز! يزيد امام توست، نه حسين عليه‏السلام، اي رياکار! هر چند روي ميز بردي و عالم دوران باشي، امام تو معاويه است، نه علي بن ابي‏طالب عليهماالسلام! هر چند به زبانت علي علي بگويي، از چه کسي پيروي مي‏کني؟ اين مهم است. مي‏گويد: از سفره‏ي اباالفضل عليه‏السلام استفاده‏ها ديدم، اگر بت‏پرست هم اباالفضل را براي امر دنيوي واسطه قرار دهد، حاجتش روا مي‏شود، اما اين نه عبادت است و نه ايمان، و نه راه خدا، و نه چيزي که سبب نجات شود. فايده‏ي آخرتي براي تو داشته باشد. الآن در هند سال‏هاست که جماعتي از بت‏پرست‏ها هستند که با امام حسين عليه‏السلام معامله دارند، از کساني که در هند بودند مکرر شنيده‏ام که تجاري هستند که براي حضرت اباالفضل عليه‏السلام نذر مي‏کنند، و خرج مي‏دهند تو هم مثل اين بت‏پرست، قمر بني‏هاشم عليه‏السلام را براي دنيا خواسته‏اي. [1] . [ صفحه 368]