حضرت حجتالاسلام و المسلمين سيد علي اشرف حسيني دام عزه نويسندهي پرتلاش و عاشق اهلبيت عليهمالسلام توفيق داشتند عرفهي امسال (1384 ه. ش - 1426 ه. ق) به پابوسي مرقد سالار شهيدان حسين بن علي عليهالسلام و عتبات عاليه مشرف شوند. بعد از بازگشت وقتي حقير براي عرض زيارت قبول خدمت ايشان رسيديم، اين معجزه را به عنوان يکي از سوغاتيهاي سفر براي من نقل فرمودند:
در شب - يا روز عرفه - در بين الحرمين، جواني در حدود بيست و پنج ساله را ديدم - که تنومند بود - که سينهخيز فاصلهي حرم اباالفضل عليهالسلام تا حرم امام حسين عليهالسلام را طي ميکند (آن هم به طور مخصوص که همهي سنگيني بدن را به دستهاي خود وارد ميکند و با آرامشي تمام) با توجه به قيافهي او که عراقي بود و معمولا اهل عراق در حرمهاي مطهر سينهخيز نميروند (يعني در بين آنها همانند ما ايرانيها، هنوز مرسوم نشده است) و آن هم در وقت زيارتي عرفه که موج زايرين در بين الحرمين مشغول رفت و آمد ميباشند و سه چهار نفر از دوستان او جمعيت را خبردار نموده، براي او راه باز ميکردند.
مجموعه اين امور باعث شد تا من از دوستان او بپرسم که علت سينهخيز رفتن اين جوان چه ميباشد؟
وقتي پرسيدم دوستان او جواب دادند: اين دوست ما فلج شده بود، از همه جا که نااميد شده بود، به حضرت ابوالفضل عليهالسلام متوسل شد و با آن بزرگوار عهد کرد که اگر مرا شفا بدهي فاصله بين الحرمين را سينهخيز ميروم، و الحمدلله قمر
[ صفحه 506]
بنيهاشم اباالفضل عليهالسلام او را شفا داد و الآن آمده و دارد به نذر خودش عمل ميکند (فاصلهي بين حرم اباالفضل عليهالسلام تا حرم حسيني عليهالسلام سينهخيز ميرود).
ما هم به باب الحوائج قمر بنيهاشم عليهالسلام عرضه ميداريم:
آنان که خاک را به نظر کيميا کنند
آيا شود که گوشهي چشمي به ما کنند
|