حضرت موسي بن جعفر (صلوات الله عليه) فرمودند: رسول خدا، مردم را به ولايت علي (عليه‏السلام) دعوت نمود، اما مردم، به او تهمت زدند حضرتش خارج شدند. خداوند، اين آيات را نازل فرمودند: «بگو من براي شما مالک ضرر و نفعي نيستم. بگو مرا هرگز در پناه نگيرد از خدا (اگر او را عصيان کنم) احدي، و هرگز جز او پناهي نمي‏يابم مگر رساندن از جانب خدا و رسولش (درباره علي عليه‏السلام) و هر که خدا و رسولش را (درباره ولايت علي عليه‏السلام) عصيان کند، به درستي که آتش دوزخ براي اوست، که هميشه در آن جاويدانند» (بحارالانوار ج 37 ص 161 - 162 به نقل از مناقب) در تفسير امام حسن عسکري (عليه‏السلام) ذيل آيات 7 - 13 سوره بقره درباره واقعه غدير خم، و کيد و مکر دشمنان منافق پس از روز غدير، حديثي مفصل از حضرت موسي بن جعفر (عليه‏السلام) روايت شده که خلاصه مجملي از آن را در اينجا مي‏آوريم. «و از جمله مردمان، کساني هستند که مي‏گويند ايمان آورديم به خدا (که تو را به معرفي علي عليه‏السلام به عنوان امام و رهبر و مدبر امتت امر فرمود) در حالي که آنان مؤمن نيستند (به آنچه اظهار مي‏کنند. بلکه براي هلاک تو و علي عليه‏السلام آماده مي‏شوند. و خود را براي مخالفت علي عليه‏السلام پس از تو آماده [ صفحه 120] مي‏کنند.) خداي عزوجل به پيامبرش مي‏فرمايد: «اينان [در ظاهر] با خدا خدعه مي‏ورزند» يعني با پيامبر خدعه مي‏کنند در اظهار کردن آنچه بر خلاف قلوبشان است) و با کساني که ايمان آوردند، خدعه مي‏ورزند (که در رأس آنان، سرور برتر آنان علي بن ابيطالب عليه‏السلام است) در حالي که [در واقع] جز بر خودشان خدعه نمي‏کنند (با اين خدعه، جز بر خودشان ضرر نمي‏زنند، چرا که خدا از آنان و ياري آنان بي‏نياز است.) و خودشان نمي‏فهمند (که مطلب چنين است، و نمي‏دانند که خداوند، پيامبرش را بر نفاق و دروغ‏گويي و کفر آنان مطلع ساخته، و او را به لعن ظالمان پيمان‏شکن امر فرمود، و اين لعن از آنان جدا نمي‏شود. در دنيا بندگان شايسته خدا آنها را لعن مي‏کنند. و در آخرت، به عذاب شديد الهي مبتلا مي‏شوند.) تا آخر حديث.