وقتي سوره مبارکه «توبه» که اعلام انزجار مسلمين از کفار است نازل شد، رسول خدا (صلي الله عليه و آله) آن را به ابوبکر داد تا براي مردم مکه بخواند. وقتي مقداري از راه را رفت، حضرت، اميرمؤمنان (عليه‏السلام) را فرستاد و فرمود: سوره «برائت» را از او تحويل بگير و پيش من بياور تا کسي را بفرستم که براي اين کار شايسته است. اميرمؤمنان (سلام الله عليه) رفت و سوره توبه را تحويل گرفته آورد و سؤال کرد: چرا ابوبکر اين سوره را به مردم مکه ابلاغ نکند؟ آيا حادثه‏اي اتفاق افتاده است؟ رسول خدا فرمود: جبرئيل از طرف خداي سبحان پيام آورد: «لا يؤدي عنک الا أنت أو رجل منک» اي پيامبر يا شخصا تو اين سوره را براي مردم مکه بخوان يا مردي که از تو باشد اعزام کن «و علي مني و أنا من علي» [1] علي از من است [ صفحه 91] من هم از علي هستم. تنها علي مي‏تواند سوره برائت را از طرف من براي مشرکان بخواند. بياني که درباره حسين بن علي (عليه‏السلام) آمده: «حسين مني و أنا من حسين» [2] درباره علي بن ابيطالب نيز آمده است. عبدالله بن جعفر به پدرش امام صادق (عليه‏السلام) عرض کرد: من و برادرم موسي بن جعفر (سلام الله عليه) مساوي هستيم. پدر و جد من و او يکي است، چرا علاقه‏مندي تو به برادرم موسي بن جعفر بيشتر است؟ با اينکه پدر هر دو ما يکي و جد هر دو ما هم يکي است. چرا برادرم پيش شما چنين عزيز است؟ امام صادق (عليه‏السلام) به فرزندش عبدالله فرمود: «انه من نفسي و أنت ابني». [3] بين تو و برادرت فرق است. تو پسر من هستي؛ اما برادرت موسي از جان من است. در پيدايش تو بدن دخيل بود، اما در ظهور و تجلي او جان من دخيل است. نگو من هم فرزند امام صادق هستم، فرزندي معنايي دارد و وارث مقام شدن مطلب ديگري است.