حضرت امير (سلام الله عليه) که پس از رسول خدا همانندي ندارد در معرفي خود مي‏فرمايد: بدانيد من بنده خدا و برادر پيامبر او هستم اولين يار او و اولين کسي هستم که وي را تصديق کرد، آنگاه که من رسول خدا را به رسالت و وحي تصديق کردم، هنوز خلقت حضرت آدم تمام نشده بود و آدم بين عالم غيب و شهادت بود: «ألا اني عبدالله و أخو رسول الله و صديقه الاول، صدقته و آدم بين الروح و الجسد». [1] معلوم مي‏شود اگر آدم ابوالبشر مسجود همه فرشتگان قرار مي‏گيرد به پاس احترام ولايت مطلقه‏اي است که حضرت آدم (عليه‏السلام) يکي از مظاهر آن است و برجسته‏تر از او علي و اولاد علي (عليه‏السلام) هستند. رسول خدا در شأن علي (عليه‏السلام) فرمود: «علي مني و أنا من علي» [2] علي به منزله جان پيامبر است لذا فرمود: «يا علي من قتلک فقد قتلني و من أبغضک [ صفحه 88] فقد أبغضني» [3] هر کس تو را بکشد مرا کشته و هر کس تو را به خشم درآورد مرا به غضب درآورده است. بر اين اساس بود که در کتابهاي کلامي، مرحوم محقق طوسي و شاگردش مرحوم علامه (قدس سرهما) مي‏فرمايند: «محاربو علي کفرة ومخالفوه فسقة» کسي که به جنگ علي (عليه‏السلام) برخاست کافر است؛ زيرا پيامبر درباره‏ي او فرمود: «حربک حربي». و کسي که با علي (عليه‏السلام) مخالف باشد نه معاند، فاسق است.