حضرت حجةالاسلام و المسلمين سلالة السادات آقاي حاج سيد حسين حسيني شيرازي (دامت برکاته) فرزند برومند عالم متقي و فقيه وارسته حضرت آيت الله العظمي آقاي حاج سيد صادق حسيني شيرازي (دام ظله الوارف) کرامتي از حضرت اباالفضل العباس (عليه‏السلام) مشاهده کرده بود که براي مؤلف کتاب چنين نقل کرد: شخصي به نام سيد کاظم، سال‏هاي قبل که من در کويت بودم برايم نقل کرد در نماز جماعت ما شرکت مي‏کرد. ايشان وقت خواندن نماز روي پاي خود نمي‏توانست بايستد لذا يک کرسي داشت و به آن تکيه مي‏نمود. و سجده مي‏کرد. آن روز به حرم اباعبدالله الحسين (عليه‏السلام) رفتيم و زيارت و نماز خوانديم، همراه با چند نفر که ما را همراهي مي‏کردند و کرسي آقا را هم ناخودآگاه با [ صفحه 499] خود داخل حرم کردند. لذا وقتي به حرم مطهر حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) رفتيم زيارت‏نامه خوانديم و ناگهان متوجه شد که آن کرسي که براي نماز خواندن استفاد مي‏کردند نيست؛ پس از زيارت خواست نماز بخواند، يکدفعه مقابل ضريح مطهر ايستاد و گفت: يا ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) زيارت‏نامه خوانده‏ام مي‏خواهم نماز بخوانم پس از سخن گفتن با حضرت عليه‏السلام و ايستاد بدون اين که به چيزي تکيه کند نمازش را خواند و پس از آن نماز و زيارت ديگر هيچ وقت به آن کرسي احتياج پيدا نکرد. و شفا گرفت و حال ايشان از ما هم بهتر بود. اين معجزه‏اي بود در حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) خود به عينه مشاهده کردم. اين معجزه آشکار در 15 نيمه رجب 1424 قمري اتفاق افتاد.