حضرت آيت الله آقاي حاج سيد محمد يثربي کاشاني (دام ظله الوارف) نقل کردند: [1] . چند سال قبل که ماه مبارک رمضان در سردترين روزهاي زمستان قرار گرفته بود، بعد از نيمه شب از کاشان به طرف قم مي‏رفتيم. يکي دو شب قبل، برف سنگيني باريده بود و جاده سطحي نامطمئن و يخ‏زده داشت. حدود نيمي از مسير را طي کرده بوديم که سر يکي از پيچ‏ها اتومبيل روي سطح يخ‏زده قرار گرفت و از مسير منحرف شد. از روبه‏رو هم يک تريلي به طرف ما مي‏آمد. راننده که راهي به جز کشاندن ماشين به خاکي نمي‏ديد فرمان را به طرف خاکي چرخاند. ماشين با توجه به سرعتي که داشت با وارد شدن در زمين خاکي شروع به ملق‏زدن کرد. در اين هنگام، ناگاه قلبم متوجه سردار کربلا شد و از صميم دل اباالفضل (عليه‏السلام) را به ياري خواندم و ديگر متوجه چيزي نشدم تا اين که ديدم ماشين بدون حرکت روي چرخ‏هاي خود ايستاده است. راننده تريلي که از داخل ماشين خود ناظر اتفاقات بود، با ديلمي در دست به طرف ماشين درهم کوبيده شده ما مي‏آمد تا به گفته خودش اجساد را از ماشين بيرون بکشد. ولي وقتي هر دو نفر ما را سلامت ديد بسيار متعجب شد. به اين ترتيب حادثه‏اي که مي‏رفت به جاي بدي منتهي شود به برکت نام حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) ختم به خير شد. 1379 ه ق. 5 رجب - 1338 هجري شمسي‏ [ صفحه 475]