در روز تاسوعاي حسيني به سال‏هاي 1373 - 1372 ابوي گرامي حضرت آيت الله العظمي آقاي حاج سيد محمد مفتي الشيعه هر ساله به مناسبت تاسوعاي حسيني نذر اطعام داشتند و اين نذر هر ساله برقرار بود. به حسب اتفاق تاسوعا در چله تابستان سال مصادف مي‏گردد. آن سال تابستان بسيار گرمي بود و عده بي‏شماري دعوت شده بودند از جمله اين مدعوين: مرحوم آيت الله 1- سيد حسن حجت فرزند آيت الله مرحوم سيد محمد حجت کوه کمره‏اي 2- مرحوم آيت الله شيخ مصطفي جليل کرمانشاهي 3- مرحوم آيت الله شيخ عباس طسوجي و ديگر حضرات محترم... هنگام ظهر وقتي واعظ بالاي منبر رفت هواي اتاق به قدري گرم و طاقت‏فرسا بود که با وجود دو تا کولر آبي هم گرما قابل تحمل نبود، لذا پس از اتمام سخنان واعظ سفره غذا پهن گرديد و آقايان مشغول صرف غذاي احسان شدند. پس از اتمام غذا عده کثيري از حاضرين در احسان اصرار ورزيدند که دعاي پايان احسان را مرحوم آيت الله شيخ عباس طسوجي بخواند که ايشان هم تقبل فرمودند و دعا راخواندند از جمله دعاي ايشان: خداوند به حرمت اين احسان تاسوعاي حسيني و به حرمت حضرت اباالفضل العباس (عليه‏السلام) الساعه، رحمت باران الهي را نازل بفرما، و هوا بسيار گرم است تا هواي قلوب مؤمنين خنک و شاد [ صفحه 470] گردد. که واقعا جاي تعجب بود که به فاصله بيست دقيقه نگذشت که هوا ابري شد و چنان رحمت الهي نازل شد که مجبور شديم کولرها را خاموش نمائيم و درب و پنجره‏ها را باز نموده و هوا آن را بسيار خنک و همراه با نسيم بار خنک همراه بود. و دانستيم که کرامت و عنايت حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) باعث اين امر شده است.