در چهارم صفر سال 1422 هجري قمري مصادف با 29 / 8 / 80 شمسي جناب آقاي مشهدي غلام نصيرزاده فرزند قدرت اهل و ساکن دهکده قشلاق از توابع گوگان درباره کرامت مسجد حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) گوگان چنين نقل کرد: اينجانب در سال 1377 شمسي يک رأس گاو هلندي داشتم که آبستن بود. متأسفانه هنگام زاييدن بر اثر غير متعارف بودن زايش، نزديک به مرگ بوده است زيرا نمي‏توانست بچه‏اش را بزايد. از اين رو يکي از همسايگانم را صدا زدم بيايد و کمک کند تا به هر وسيله ممکن بچه را از بوگان گاو خارج کنيم. به هر حال، ايشان نيز آمد، با تأسف هيچ کدام نتوانستيم کاري انجام بدهيم. در اين وقت از همه جا نااميد گشتيم و علاجم از همه درهاي مادي و ظاهري گسسته گشت. بنده چون به حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) عقيده و علاقه دارم گفتم: يا حضرت عباس (عليه‏السلام) اگر اين حيوان از هلاکت حتمي و قطعي نجات يابد، نذر مي‏کنم مبلغ چهارصد تومان به صندوق مسجد حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) گوگان واريز کنم. [ صفحه 426] پس از پانزده دقيقه، به طور معجزه آسا گوساله با حالت طبيعي از زهدان مادرش خارج گرديده و از عنايت قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) گاو و گوساله‏اش از مرگ حتمي نجات يافتند. بنده هم نذرم را ادا کرده و مبلغ مزبور را به صندوق مسجد حضرت ابوالفضل گوگان واريز نمودم. به عمد و سهو نذرت بر زبان برود به نذر خويش ز روي کرم وفا بهتر وفاي نذر و وفاي عمل بود با قول‏ ميان قول و عمل گر بود بقا بهتر [1] . زينب بگفت: اي مه تابان برادرم‏ عباس گفت: ستم کش دوران تو خواهرم‏ زينب بگفت: بعد تو گردم حقير و خوار عباس گفت: ناقه عريان شوي سوار زينب بگفت: مانده حسين بي‏کس و وحيد عباس گفت: او دم ديگر شود شهيد زينب بگفت: دست تو بوسم برادرم‏ عباس گفت: دست نماند به پيکرم‏ زينب بگفت: اهل حرم گشته‏اند کباب‏ عباس گفت: مي‏روم اينک ز بهر آب [2] . [ صفحه 427]