همچنين آقاي صباحي نقل مي‏کند که چندين سال پيش، تعدادي ميهمان غريب وارد عباسيه مي‏شوند. آن روز احسان تمام شده بود و حدود دو يا سه‏ [ صفحه 411] ساعت هم از ظهر گذشته بود. جواب کردن به ميهمانان نيز بي‏توجهي به اصول مهمان‏نوازي محسوب مي‏شد. در اين حال يکي از اعضاي هيئت امناي عباسيه براي چاره‏جويي به اين طرف و آن طرف عباسيه مي‏رود و ناخودآگاه وارد عباسيه مي‏شود و يک ظرف نسبتا بزرگ پر از غذا مشاهده مي‏کند، به خيال اين که مال ديگري است که احتمالا نبرده يا فراموش کرده است، بالاجبار براي مهمانان مي‏آورد. بعد از صرف غذا و رفتن مهمانان، آن ظرف مخصوص را شسته مسترد نموده و موقعيت را اظهار کند، اما تا فردا کسي مراجعه نکرده و با کمال تعجب ظرف مخصوص نيز در جايش نبوده است. تازه متوجه مي‏شوند که اين کار از کرامات حضرت عباس است.