در تاريخ 24 / 9 / 80 مصادف با 29 ماه مبارک رمضان 1422 آقاي حاج اکبر اسماعيلي فرزند عبدالحسين ساکن روستاي قشلاق از توابع گوگان واقع در راستان آذربايجان شرقي درباره کرامت حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) قصه‏اي را شرح داده که در ذيل نقل مي‏شود: در زمان جنگ تحميلي از سوي رژيم حاکم عراق پسرم به نام بيوک اسماعيلي در منطقه جنگي سر پل ذهاب در بين رزمندگان دلير اسلام، مشغول گذراندن خدمت مقدس سربازي بوده و در کنار ساير سربازان اسلام اداي وظيفه مي‏کرد. از آن جا که منطقه مزبور در آن روزها بسيار شلوغ و ناامن بود، لذا روزي به درگاه پناهگاه حقيقي و ملجأ واقعي يعني سپهسالار دشت کربلا و سقاي تشنه لبان صحراي نينوا، حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) رفتم و عرض کردم: يا حضرت عباس، اگر پسرم در جبهه حق عليه باطل؛ آسيب نبيند و با سلامتي به خانه برگردد نذر مي‏کنم در ماه محرم الحرام روز تاسوعا در قريه خود عده‏اي از اهالي سوگوار را اطعام کنم. خوشبختانه پس از چهار ماه، روزي پسرم زنگ زد و گفت: او را به دليل يک بيماري جزئي مرخص و از خدمت سربازي معاف کرده‏اند. سرانجام پس از چند روز با تندرستي به خانه مراجعت نمود و به خاطر آن بيماري، مورد عمل جراحي قرار گرفت و عافيت کامل بازيافت و تاکنون با صحت مزاج زندگي کرده و صحيح و سالم است و من نيز نذرم را ادا کردم و روز تاسوعا ماه محرم به مردم سوگوار اهالي روستاي ياد شده طعام دادم. شايان ذکر است، با اين که بنده اطعام يک سال روز تاسوعاي محرم را نذر کرده بودم، اما تا به حال - 1380 - آن نهار ادامه داشته و همه ساله در روز مزبور برقرار است‏ [ صفحه 404] و اميدوارم که به خواست خداوند متعال مادام العمر اين سفره احسان در روز تاسوعا بيش از پيش گسترده‏تر بوده باشد.