يکي از زائرين محترم به نام عدنان الخيار الدعمي مي‏گويد: در يکي از شب‏هاي جمعه سال 1996 ميلادي کسي را به حرم مطهر آوردند که فلج بود و نمي‏توانست راه برود. و مادرش او را همراهي مي‏کرد. وارد حرم شدند و يکي از خادم‏هاي حرم مطهر او رابه ضريح بسته و برايش دعا کرد براي آن و از پيشگاه خداوند به واسطه حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) براي او شفا طلبيد. من در حالي که نماز به جا مي‏آوردم و در فاصله چند متري او بودم. يک‏ [ صفحه 389] مرتبه سر و صدا و صلوات بلند شد. نزديک رفتم ديدم همان مرد از پا درمانده به روي پاي خود ايستاده و در حالي که مقداري از زمين بلند شده به طوري که دستي بالا و دستي به سوي زمين دراز نموده و خادمان حرم آمدند و او را باز کردند. از مادرش سؤال کردم، گفت: سه روز است او را مي‏آورم، امروز شفايش را گرفتم. [1] .