در اين جهان پهناور که جز ذات مقدس حضرت پروردگار احدي از ابتدا و انتهاي آن آگاه نيست و نخواهد بود افراد کثيري آمدند و رفتند. شماره قبر گذشتگان را نيز جز خداي عليم کسي نمي‏داند. مقابر در گذشتگان عموما در دسترس بازماندگان و ديگران قرار گرفته است و هرگاه هر کس بخواهد بر سر آن قبور برود و آنها را وسيله روا شدن حوائج خويش قرار بدهد مانعي در کار نخواهد بود. پس چرا اولا کسي هر قبري را وسيله روا شدن حاجت خويشتن قرار نمي‏دهد؟ و ثانيا چنانچه قرار دهد پس چرا نتيجه نمي‏گيرد؟ و اگر نتيجه مي‏گرفتند پس چرا شهرت نمي‏يابند!؟ از اين شرحي که داديم کاملا واضح و روشن مي‏شود که اهميت هر قبري نزد خداي جهان به خاطر صاحب آن خواهد [ صفحه 324] بود. به اين معني که هرگاه از قبري کشف و کراماتي به ظهور و بروز برسد معلوم مي‏شود که صاحب آن قبر نزد خدا آبرومند است. بنابراين اگر براي افرادي که در راه خدا شهيد و فدائي شده‏اند هيچگونه افضليت و اهميتي در کار نبود همين که خداي توانا قبور آنان را وسيله روا شدن حوائج نيازمندان و مستمندان با اخلاص قرار داده و مي‏دهد براي ايشان کافي بود. از جمله شهيداني که خداي حکيم قبور آنان را وسيله روا شدن حاجت حاجتمندان قرار داده شهداي خاندان حضرت محمد بن عبدالله (صلي الله عليه و آله و سلم) و آل آن بزرگوار است که محل نزول وحي خدا مي‏باشد. کشف و کراماتي که در قبور مقدس پيامبر اعظم اسلام و يازده خليفه بلافصل آن حضرت که بزرگترين شهيد و سرباز راه خدا بودند مشاهده شده و مي‏شود براي افراد منصف و بي‏غرض قابل انکار نيست. [ صفحه 329]