گرچه شهيدان راه خدا از نظر ما مفقودند ولي از نظر قرآن مجيد مشهودند، گرچه فدائيان کوي حق از چشم ما غائبند ولي از نظر قرآن کريم بر اعمال و افعال ما شاهدند. قرآن عظيم که عظمتش جهان را فرا گرفته راجع به افرادي که در راه خدا کشته شده‏اند در سوره مبارکه آل عمران، آيه‏ي 168 مي‏فرمايد: و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون. يعني هرگز گمان نکنيد آن افرادي را که در راه خدا کشته شده‏اند مرده‏اند، بلکه همه آنان زنده‏اند و از طرف خدا رزق و روزي به ايشان مي‏رسد. گرچه شأن نزول اين آيه شريفه درباره شهداي احد است، ولي در عين حال اطلاق اين آيه شريفه شامل حال عموم شهيدان راه خدا مي‏شود. روي اين اصل [ صفحه 322] اصيل ترديدي نيست: حضرت قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) که بعد از امام حسين (عليه‏السلام)، بزرگترين شهيدان راه حق به شمار مي‏روند زنده است. همين طور که قرآن مجيد راه خدا را زنده معرفي کرده است اخبار و احاديثي که از طرف امامان مذهب مقدس شيعه به يادگار مانده نيز اين موضوع مهم را تأييد مي‏نمايند و براي معتقدين به دستگاه نبوت و امامت ترديدي در اينکه اماماني که در راه خدا شهيد شده‏اند زنده‏اند، باقي نمي‏گذارد. چون اين کتاب گنجايش نقل آن اخبار و احاديث را ندارند لذا از افرادي که بخواهند کليه آن‏ها را مطالعه نمايند تقاضا مي‏شود به کتاب (معالم الزلفي، تأليف مرحوم سيد هاشم بحراني، صفحه 111 به بعد) مراجعه کنند. علاوه بر اين دليل‏هاي عقلي و نقلي که از نظر مبارک خوانندگان منصف گذشت بوسيدن قبر و ضريح حضرت قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) دستوري است که از حضرت امام جعفر صادق (عليه‏السلام) به يادگار مانده است و ما از باب نمونه، به نقل قسمتي از آنها اکتفاء مي‏نماييم. علامه مجلسي در کتاب، مزار بحار، صفحه 180 از صهوان جمال يعني شتربان، از امام جعفر صادق (عليه‏السلام) نقل مي‏کند که فرمود: وقتي به زيارت قبر حضرت عباس (عليه‏السلام) رفتي و زيارت‏نامه آن حضرت را خواندي روي قبر مبارک آن بزرگوار مي‏افتي و آن را مي‏بوسي و مي‏گويي: «بابي و امي يا ناصر دين الله، الي آخر...» يعني پدر و مادرم به فداي تو باد، اي ياري کننده دين خدا، الي آخر.. اين روايت و امثال آن مشروعيت بوسيدن قبر و ضريح حضرت اباالفضل (عليه‏السلام) را ثابت، بلکه لازم مي‏نمايد و براي افراد منصف هيچگونه اشکال و ايرادي را باقي نمي‏گذارد. بدين جهت و جهات ديگر بود که بزرگترين مرجع و [ صفحه 323] اعلم و اتقاي زمان خود يعني آقا باقر بهبهاني (ره) چنان که در صفحه 66 کتاب اسرار الشهادة مي‏نگارد - هرگاه به زيارت حضرت عباس (عليه‏السلام) مشرف مي‏شد اول آستانه درب حرم مقدس آن حضرت را مي‏بوسيد و بعد از اين به احترام و تواضع به حرم مشرف مي‏گرديد. عمل يک چنين مرجع و عالم عالي مقام براي مردم حجت و برهاني است قوي. نگارنده کتاب ستارگان درخشان - حجة الاسلام محمد جواد نجفي - با نقل اين موضوعات سابق الذکر معلوم شد: که بوسيدن ضريح خواه ضريح امامان و خواه ضريح قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) اشکالي که ندارد به جاي خود، بلکه چون امر امام است لازم و داراي ثواب هم خواهد بود. ولي در عين حال که امر امام مي‏باشد بيشتر و بالاتر از يک عمل مستحب نخواهد بود.