اين مسجد رد روستاي ناديلو واقع در پنج کيلومتري شهرستان آذرشهر در استان آذربايجان شرقي قرار دارد. بر اساس اظهارات برخي از آگاهان اهالي محترم محل، بناي نخستين آن دقيقا معلوم نيست ولي با توجه به قرائن موجود، تأسيس آن به صدها سال مربوط مي‏شود. در حدود سال‏هاي 1371 - 1370 به همت مردم متدين قريه مزبور و افراد خير منطقه، بناي سابق کلا تخريب، و به جاي آن، ساختمان فعلي در زميني به مساحت 380 متر مربع با سبک جديد و اسلوب بديع ساخته شده. اين بنا داراي دو مناره نسبتا بلند و يک قبه بسيار زيبا، و هشت پنجره مي‏باشد. در سمت شمال مسجد يک طبقه فوقاني ايجاد شده که در مواقع برگزاري مراسم و مجالس عزاداري براي بانوان اختصاص داده مي‏شود. باز در همين جهت در همکف مسجد يک باب آشپزخانه در ابعاد بيست متر مربع بنا شده است. اموال منقول مسجد: سيصد تخته پتو، هفتاد تخته فرش دستبافت و ماشيني که به جز پنج تخته بقيه را مردم متدين بابت نذري به مسجد تقديم کرده‏اند؛ سه دستگاه بلندگوي مدرن و [ صفحه 309] لوازم ديگر. اين مسجد محل اجتماع مردم سوگواري در ايام عزاداري است. مسجد ياد شده از موقعيت اجتماعي خاصي برخوردار بود و محل اجتماع مردم سوگوار در ايام عزاداري است. در ماه‏هاي رمضان و محرم به خصوص دهه عاشورا و دهه آخر ماه صفر، مراسم عزاداري و مجالس سوگواري در اين مسجد برگزار مي‏شود. و در ماه محرم هفده روز در اين مکان از سوي اهالي قريه، مردم عزادار اطعام مي‏شوند. و همه ساله روز عاشوراي حسيني (عليه‏السلام) در مسجد موصوف مردم ناديلو اطعامي دارند که به آن «خرج حضرت ابوالفضل» مي‏گويند. اين مسجد مورد عنايت حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) است. برخي از اشخاص سرشناس اهالي قريه مذکور، درباره عنايت و توجه خاص حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) به مسجد مورد بحث براي نگارنده گفت: تا آنجا که ما اطلاع داريم و از [ صفحه 310] نياکان خود شنيده‏ايم، اين مکان مقدس پيوسته مورد توجه و عنايت باب‏الحوائج (عليه‏السلام) بوده است. به طوري که نه تنها اهالي خطه آذرشهر اين مسجد را براي خويش مايه اميد و پناهگاه معنوي مي‏دانند بلکه از شهرهاي دور مانند تهران، تبريز و... به سوي اين مکان شريف جهت گشودن گره مشکلات مادي و معنوي و روحي و جسمي خود، رو مي‏آورند به قدري اين مسجد مورد اهميت شيفتگان اهل بيت (عليهم‏السلام) بوده که در ميان مردم روستاي مزبور به «مسجد معجزلر» معروف است. انتخاب اين لقب از سوي اهالي اين قريه براي مسجد مذکور، از کثرت کرامت آن حکايت دارند. آري، عاشقان حضرت قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) اعم از اهالي محل و اکناف براي برآورده شدن حوائج و شفاي بيماران خود، براي اين مکان متبرک نذر و پس از برآورده شدن حاجت آن را به مسجد تقديم مي‏کنند. در هر سال پيش از ماه رمضان، عده‏اي از زنان شهرستان عجبشير براي غبارروبي و جاروکشي مسجد مذکور به قريه ناديلو مي‏آيند و به نظارت و پاکيزگي آن مي‏پردازند و مي‏گويند: در اين مسجد حوائج برآورده شده، لذا ما هم بدين وسيله علاقه و ارادت خويش را به آن ابراز مي‏کنيم. وي در ضمن افزود: روزي آقاي سيف الله ميناپور اهل ناديلو يک لوستر نفيس به مسجد مزبور اهدا کرد. من به او گفتم: خدا نذرت را قبول کند. او در پاسخ گفت: نذرم قبول شده است که اين لوستر را به مسجد آورده‏ام. باز ايشان گفت: شخصي از اهالي قريه قدمگاه که با روستاي ناديلو هم‏جوار است برايم نقل کرد: روزي در تهران توي مغازه‏اي يک لوستر ديدم و تصميم گرفتم که آن را براي مسجد حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) ناديلو بخرم. از اين [ صفحه 311] رو بهاي آن را جويا شدم، مغازه‏دار گفت: يکصد و هشتاد هزار تومان است. در عين حال که هفت ميليون تومان همراه داشتم از خريدن آن صرف‏نظر کرده و گفتم در مسافرت که به تهران مي‏آيم، آن را مي‏خرم. در نتيجه پس از انصراف از خريد، مبلغ هفت ميليون تومان از دستم بيرون رفت. حالا پس از ندامت فراوان، تصميم گرفته‏ام که اگر مبلغ مزبور دوباره به دستم برسد مجددا مي‏روم تهران آن لوستر را يا مانند آن را براي مسجد حضرت ابوالفضل (عليه‏السلام) بخرم. نيز مشاراليه خاطر نشان کرد: هنگامي که اين مسجد را نوسازي مي‏کرديم سقف آن را برداشته ولي ديوارهايش را باقي گذاشتيم. از اين رو، مسجد به صورت چهار ديواري درآمد. در اين هنگام ماه محرم فرا رسيد، بنده به دستجاب و هيئت‏هاي سوگوار گفتم: بياييد در زمين اين مسجد عزاداري کنيد. آنها نيز آمده و عزاداري شايسته‏اي انجام داده و بسيار گريستند. از همين لحظه مصمم شديم که در تجديد بناي مسجد، جدي‏تر باشيم. بدين‏سان که نخست بچه‏ها قلک‏هاي خود و زنان طلاهايشان را آوردند و براي اين مکان شريف اهدا کردند. و در نتيجه اين مکان شريف اهدا کردند. و در نتيجه اين کار خداپسندانه که از سوي نام بردگان صورت گرفت در ساختن مسجد مزبور، سرعت بيشتر به عمل آمده و با مساعدت مردم خير و شيفتگان حضرت قمر بني‏هاشم (عليه‏السلام) تجديد بنا گرديد. علاوه بر اينها از جناب آقاي داداش‏زاده ساکن ناديلو شنيدم که گفت: شبي در عالم رؤيا ديدم، در مسجد از کنار ستوني که روبه‏روي در آبدارخانه نصب گرديده نوري به سوي آسمان ساطع گشته و عده زيادي در اطراف آن جمع شده و پيوسته آن نور را زيارت مي‏کنند. بنده که اين منظره را ديدم، صدا زدم: حاج حسين قصاب، بيا با هم برويم زيارت کنيم، متأسفانه از صداي خويش از خواب [ صفحه 312] بيدار شدم. نگارنده گويد: مطالبي که در سطور بالا نقل شد همگي يک نکته را مي‏رساند و آن اين که: مسجد مزبور همواره مورد توجه حضرت ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) و مورد اهميت و احترام مردم شرافتمند اين آبادي و حومه است.