اين مسجد رد روستاي ناديلو واقع در پنج کيلومتري شهرستان آذرشهر در استان آذربايجان شرقي قرار دارد. بر اساس اظهارات برخي از آگاهان اهالي محترم محل، بناي نخستين آن دقيقا معلوم نيست ولي با توجه به قرائن موجود، تأسيس آن به صدها سال مربوط ميشود. در حدود سالهاي 1371 - 1370 به همت مردم متدين قريه مزبور و افراد خير منطقه، بناي سابق کلا تخريب، و به جاي آن، ساختمان فعلي در زميني به مساحت 380 متر مربع با سبک جديد و اسلوب بديع ساخته شده.
اين بنا داراي دو مناره نسبتا بلند و يک قبه بسيار زيبا، و هشت پنجره ميباشد. در سمت شمال مسجد يک طبقه فوقاني ايجاد شده که در مواقع برگزاري مراسم و مجالس عزاداري براي بانوان اختصاص داده ميشود. باز در همين جهت در همکف مسجد يک باب آشپزخانه در ابعاد بيست متر مربع بنا شده است.
اموال منقول مسجد:
سيصد تخته پتو، هفتاد تخته فرش دستبافت و ماشيني که به جز پنج تخته بقيه را مردم متدين بابت نذري به مسجد تقديم کردهاند؛ سه دستگاه بلندگوي مدرن و
[ صفحه 309]
لوازم ديگر.
اين مسجد محل اجتماع مردم سوگواري در ايام عزاداري است. مسجد ياد شده از موقعيت اجتماعي خاصي برخوردار بود و محل اجتماع مردم سوگوار در ايام عزاداري است. در ماههاي رمضان و محرم به خصوص دهه عاشورا و دهه آخر ماه صفر، مراسم عزاداري و مجالس سوگواري در اين مسجد برگزار ميشود. و در ماه محرم هفده روز در اين مکان از سوي اهالي قريه، مردم عزادار اطعام ميشوند. و همه ساله روز عاشوراي حسيني (عليهالسلام) در مسجد موصوف مردم ناديلو اطعامي دارند که به آن «خرج حضرت ابوالفضل» ميگويند.
اين مسجد مورد عنايت حضرت ابوالفضل (عليهالسلام) است. برخي از اشخاص سرشناس اهالي قريه مذکور، درباره عنايت و توجه خاص حضرت ابوالفضل (عليهالسلام) به مسجد مورد بحث براي نگارنده گفت: تا آنجا که ما اطلاع داريم و از
[ صفحه 310]
نياکان خود شنيدهايم، اين مکان مقدس پيوسته مورد توجه و عنايت بابالحوائج (عليهالسلام) بوده است. به طوري که نه تنها اهالي خطه آذرشهر اين مسجد را براي خويش مايه اميد و پناهگاه معنوي ميدانند بلکه از شهرهاي دور مانند تهران، تبريز و... به سوي اين مکان شريف جهت گشودن گره مشکلات مادي و معنوي و روحي و جسمي خود، رو ميآورند به قدري اين مسجد مورد اهميت شيفتگان اهل بيت (عليهمالسلام) بوده که در ميان مردم روستاي مزبور به «مسجد معجزلر» معروف است.
انتخاب اين لقب از سوي اهالي اين قريه براي مسجد مذکور، از کثرت کرامت آن حکايت دارند. آري، عاشقان حضرت قمر بنيهاشم (عليهالسلام) اعم از اهالي محل و اکناف براي برآورده شدن حوائج و شفاي بيماران خود، براي اين مکان متبرک نذر و پس از برآورده شدن حاجت آن را به مسجد تقديم ميکنند.
در هر سال پيش از ماه رمضان، عدهاي از زنان شهرستان عجبشير براي غبارروبي و جاروکشي مسجد مذکور به قريه ناديلو ميآيند و به نظارت و پاکيزگي آن ميپردازند و ميگويند: در اين مسجد حوائج برآورده شده، لذا ما هم بدين وسيله علاقه و ارادت خويش را به آن ابراز ميکنيم.
وي در ضمن افزود: روزي آقاي سيف الله ميناپور اهل ناديلو يک لوستر نفيس به مسجد مزبور اهدا کرد. من به او گفتم: خدا نذرت را قبول کند. او در پاسخ گفت: نذرم قبول شده است که اين لوستر را به مسجد آوردهام.
باز ايشان گفت: شخصي از اهالي قريه قدمگاه که با روستاي ناديلو همجوار است برايم نقل کرد: روزي در تهران توي مغازهاي يک لوستر ديدم و تصميم گرفتم که آن را براي مسجد حضرت ابوالفضل (عليهالسلام) ناديلو بخرم. از اين
[ صفحه 311]
رو بهاي آن را جويا شدم، مغازهدار گفت: يکصد و هشتاد هزار تومان است. در عين حال که هفت ميليون تومان همراه داشتم از خريدن آن صرفنظر کرده و گفتم در مسافرت که به تهران ميآيم، آن را ميخرم.
در نتيجه پس از انصراف از خريد، مبلغ هفت ميليون تومان از دستم بيرون رفت. حالا پس از ندامت فراوان، تصميم گرفتهام که اگر مبلغ مزبور دوباره به دستم برسد مجددا ميروم تهران آن لوستر را يا مانند آن را براي مسجد حضرت ابوالفضل (عليهالسلام) بخرم. نيز مشاراليه خاطر نشان کرد: هنگامي که اين مسجد را نوسازي ميکرديم سقف آن را برداشته ولي ديوارهايش را باقي گذاشتيم.
از اين رو، مسجد به صورت چهار ديواري درآمد. در اين هنگام ماه محرم فرا رسيد، بنده به دستجاب و هيئتهاي سوگوار گفتم: بياييد در زمين اين مسجد عزاداري کنيد. آنها نيز آمده و عزاداري شايستهاي انجام داده و بسيار گريستند. از همين لحظه مصمم شديم که در تجديد بناي مسجد، جديتر باشيم. بدينسان که نخست بچهها قلکهاي خود و زنان طلاهايشان را آوردند و براي اين مکان شريف اهدا کردند. و در نتيجه اين مکان شريف اهدا کردند. و در نتيجه اين کار خداپسندانه که از سوي نام بردگان صورت گرفت در ساختن مسجد مزبور، سرعت بيشتر به عمل آمده و با مساعدت مردم خير و شيفتگان حضرت قمر بنيهاشم (عليهالسلام) تجديد بنا گرديد.
علاوه بر اينها از جناب آقاي داداشزاده ساکن ناديلو شنيدم که گفت: شبي در عالم رؤيا ديدم، در مسجد از کنار ستوني که روبهروي در آبدارخانه نصب گرديده نوري به سوي آسمان ساطع گشته و عده زيادي در اطراف آن جمع شده و پيوسته آن نور را زيارت ميکنند. بنده که اين منظره را ديدم، صدا زدم: حاج حسين قصاب، بيا با هم برويم زيارت کنيم، متأسفانه از صداي خويش از خواب
[ صفحه 312]
بيدار شدم.
نگارنده گويد: مطالبي که در سطور بالا نقل شد همگي يک نکته را ميرساند و آن اين که: مسجد مزبور همواره مورد توجه حضرت ابوالفضل العباس (عليهالسلام) و مورد اهميت و احترام مردم شرافتمند اين آبادي و حومه است.
|