طبق معمول، روز دوم ماه محرم طشتگذاري مسجد جمعه و روز سوم طشتگذاري مسجد جامع و روزهاي ديگر دستهجات عزاداري ساير مساجد برگزار ميشود. در مراسم طشتگذاري در پيشاپيش دستهجات، سردستهها و پس جمعيت علم و کتل و بيرق به دستههاي جدا هر مسجد و شيپورچي و طبال و سنجزنها حرکت ميکنند.
در بعضي از دستهجات گروه مخصوص کودکان و نوجوانان در دو رديف
[ صفحه 257]
مقابل هم حرکت کرده و به نوحهخواني ميپردازند و در ضمن نوحهخواني ميگويند: العطش عمو
ياندي لبيرم
يعني: تشنهام عمو (عباس)
لبهايم سوخت
دستههاي سينهزن هم در دو رديف و در پشت سر هم و در حالي که به دنبال آنها نيز حاملان خيمه و طشتها که آنها را به طور عمودي به دوش دارند حرکت ميکنند. حمل طشتها و جامهاي کوچک به منزله نمادي است از صحنههاي کربلا و تشنگي اهل حرم بخصوص کودکان که از حضرت عباس آب درخواست ميکردند.
آخرين گروه نيز دسته زنجيرزنان هستند. اين دستهجات هر کدام مسير خاصي را طي کرده و در آخر به مسجد رفته بعد از مختصر نوحهخواني به سخنان روحاني گوش فرا ميدهند. مضافا بر اينکه در دسته زنجيرزنان وقتي نوع نوحه و ريتم آن عوض شد و يا ميخواهند از دو ضربه به سه ضربه زنجير را تبديل کنند به حضرت عباس متوسل شده و غالبا اين شعار را زمزمه ميکنند:
صاحب علم اباالفضل
قولاري قلم اباالفضل
يا: آرون قرباني اوللوخ
ايا باب الحوائج
قبرون زواري اوللوخ
ايا باب الحوائج
[ صفحه 258]
|