طبق معمول، روز دوم ماه محرم طشت‏گذاري مسجد جمعه و روز سوم طشت‏گذاري مسجد جامع و روزهاي ديگر دسته‏جات عزاداري ساير مساجد برگزار مي‏شود. در مراسم طشت‏گذاري در پيشاپيش دسته‏جات، سردسته‏ها و پس جمعيت علم و کتل و بيرق به دسته‏هاي جدا هر مسجد و شيپورچي و طبال و سنج‏زن‏ها حرکت مي‏کنند. در بعضي از دسته‏جات گروه مخصوص کودکان و نوجوانان در دو رديف [ صفحه 257] مقابل هم حرکت کرده و به نوحه‏خواني مي‏پردازند و در ضمن نوحه‏خواني مي‏گويند: العطش عمو ياندي لبيرم‏ يعني: تشنه‏ام عمو (عباس) لب‏هايم سوخت‏ دسته‏هاي سينه‏زن هم در دو رديف و در پشت سر هم و در حالي که به دنبال آن‏ها نيز حاملان خيمه و طشت‏ها که آنها را به طور عمودي به دوش دارند حرکت مي‏کنند. حمل طشت‏ها و جام‏هاي کوچک به منزله نمادي است از صحنه‏هاي کربلا و تشنگي اهل حرم بخصوص کودکان که از حضرت عباس آب درخواست مي‏کردند. آخرين گروه نيز دسته زنجيرزنان هستند. اين دسته‏جات هر کدام مسير خاصي را طي کرده و در آخر به مسجد رفته بعد از مختصر نوحه‏خواني به سخنان روحاني گوش فرا مي‏دهند. مضافا بر اينکه در دسته زنجيرزنان وقتي نوع نوحه و ريتم آن عوض شد و يا مي‏خواهند از دو ضربه به سه ضربه زنجير را تبديل کنند به حضرت عباس متوسل شده و غالبا اين شعار را زمزمه مي‏کنند: صاحب علم اباالفضل‏ قولاري قلم اباالفضل‏ يا: آرون قرباني اوللوخ‏ ايا باب الحوائج‏ قبرون زواري اوللوخ‏ ايا باب الحوائج‏ [ صفحه 258]