واقع در خيابان ناصر خسرو، خيابان خدابنده‏لو، باغچه عليخان و مقابل کوچه‏ي مروي. بناي آجري اين سقاخانه، فضاي داخلي مکعب شکلي را ايجاد کرده که با سکويي به دو قسمت تقسيم شده است. چنان که از اظهارات اهالي محل بر مي‏آيد قمست پايين قبلا به منبع آب سنگي و ساروجي سقاخانه اختصاص داشته که ابتدا به صورت دستي و بعدها توسط لوله‏کشي آب شهري پر مي‏شده است. در حال حاضر اين منبع تخريب شده ولي سکوي آن همچنان باقي مانده و مکان مناسبي را براي قرار دادن وسايل هديه شده به اين مکان مقدس، پديد آورده است. امروزه در پايين اين سکو، آبگير کوچکي قرار دارد که توسط متولي فعلي سقاخانه تأمين شده است. اطراف سر دروازه اين بنا، واجد تزيينات آجرکاري زيبايي است که روي آن را از چند سال پيش نقاشي و ديوارنويسي کرده‏اند. از جمله اسباب اين [ صفحه 241] سقاخانه نسبتا مجلل که در روي سکو و پشت پنجره شيشه‏اي و نرده‏دار آن قرار گرفته است، مي‏توان به چند قاب عکس همراه تصاويري چاپي از وقايع عاشورا، چند چراغ پايه‏دار، يک قاب آيينه، روميزي مخمل که با دست گلدوزي و منجوق‏دوزي شده، و نيز يک قنديل برنجين مشبک و نسبتا بزرگ، که امروزه لامپ برقي درون آن روشني‏بخش فضاي سقاخانه است، اشاره کرد. باني اوليه اين سقاخانه شخصي به نام نقيب السادات بوده که حدود سال 1300 هجري قمري اقدام به بناي اين سقاخانه کرده است. توليت اين سقاخانه، مدتها بر عهده‏ي شخصي به نام حاج غلامحسين بقال، بوده که در سال 1356 شمسي فوت نمود و بعد از آن نگهداري از اين سقاخانه، به عهده اهالي و کسبه محل قرار گرفته است. تاريخ آخرين مرمت کلي اين بنا را حدود 40 سال پيش ذکر مي‏کنند.