که به نشاني خيابان آذربايجان، سه راه رشديه، واقع شده است. اين سقاخانه هم يکي از سقاخانه‏هاي نسبتا پرطرفدار تهران به شمار مي‏آيد. زمان ساخت اين سقاخانه، در ذيل يکي از کاشي نگاره‏هاي آن 1328 هجري قمري قيد شده است. چنانچه از اظهارات اهالي بر مي‏آيد در هنگام بناي اين سقاخانه، هنوز منزل مسکوني چنداني در محل نبوده و فقط ميدان تره‏باري وجود داشته است. به منظور روشن نگه داشتن و امنيت مسير گذر مردم و گاري‏ها و درشکه‏هاي اين ميدان، فردي نيکوکار اقدام به ساختن سقاخانه‏اي در اين محل مي‏کند. البته اين مکان بعدها ويژگي بيشتري يافته و به صورت کنوني در آمده است. از جمله تزيينات اين سقاخانه، کاشي نگاره‏هاي زيباي آن است که به روش کاشي هفت رنگ با لعاب برجسته ساخته شده‏اند. نرده‏هاي اين سقاخانه مملو از انواع قفل‏ها و دخيل‏هايي است که به طلب نياز بسته شده‏اند. شمع‏خانه آن در هنگام بازديد پر از شمع‏هاي افروخته و نيم‏سوخته‏اي بود که گويا به مناسبت ايام عزاداري دهه اول ماه محرم، تعداد آنها افزايشي قابل ملاحظه مي‏يابد. چشمه آب اين سقاخانه را شير آبي تشکيل مي‏دهد که در تابستان‏ها، پذيراي مريدان فراوان آن است. اين مکان، بارها مورد مرمت قرار گرفته و قدمت بناي آجري کنوني آن را مربوط به بازسازي‏هاي حدود چهل سال پيش، تخمين مي‏زنند. توليت فعلي اين سقاخانه با شخصي از افراد ناشنوا و کم بضاعت محلي است که در پاي همين سقاخانه شمع [ صفحه 240] مي‏فروشد.