که به نشاني خيابان آذربايجان، سه راه رشديه، واقع شده است. اين سقاخانه هم يکي از سقاخانههاي نسبتا پرطرفدار تهران به شمار ميآيد. زمان ساخت اين سقاخانه، در ذيل يکي از کاشي نگارههاي آن 1328 هجري قمري قيد شده است. چنانچه از اظهارات اهالي بر ميآيد در هنگام بناي اين سقاخانه، هنوز منزل مسکوني چنداني در محل نبوده و فقط ميدان ترهباري وجود داشته است. به منظور روشن نگه داشتن و امنيت مسير گذر مردم و گاريها و درشکههاي اين ميدان، فردي نيکوکار اقدام به ساختن سقاخانهاي در اين محل ميکند. البته اين مکان بعدها ويژگي بيشتري يافته و به صورت کنوني در آمده است. از جمله تزيينات اين سقاخانه، کاشي نگارههاي زيباي آن است که به روش کاشي هفت رنگ با لعاب برجسته ساخته شدهاند. نردههاي اين سقاخانه مملو از انواع قفلها و دخيلهايي است که به طلب نياز بسته شدهاند. شمعخانه آن در هنگام بازديد پر از شمعهاي افروخته و نيمسوختهاي بود که گويا به مناسبت ايام عزاداري دهه اول ماه محرم، تعداد آنها افزايشي قابل ملاحظه مييابد. چشمه آب اين سقاخانه را شير آبي تشکيل ميدهد که در تابستانها، پذيراي مريدان فراوان آن است. اين مکان، بارها مورد مرمت قرار گرفته و قدمت بناي آجري کنوني آن را مربوط به بازسازيهاي حدود چهل سال پيش، تخمين ميزنند. توليت فعلي اين سقاخانه با شخصي از افراد ناشنوا و کم بضاعت محلي است که در پاي همين سقاخانه شمع
[ صفحه 240]
ميفروشد.
|