سقاخانه امامزاده يحيي (عليه‏السلام) که از جمله سقاخانه‏هاي قديمي مشهور تهران نيز قلمداد مي‏شود، به اعتبار حرم مطهر امامزاده يحيي (عليه‏السلام) و براي رفاه زايران اين مکان مقدس، بنا شده بود. البته در ابتدا سقاخانه فوق نزديک آب انبار اين امامزاده محترم قرار داشت که با آمدن آب لوله‏کشي و بلا استفاده ماندن آنها، ابتدا آب انبار و سپس سقاخانه ويران گشته و تغيير کارکرد يافتند. مساحت اين سقاخانه که در بخش 9 تهران قديم (محله عودلاجان) قرار داشت، 4 متر مربع ذکر شده است (حسيني بلاغي: 1350، ص 205، 208 ط). چنان‏که گذشت از مهمترين دلايل اعتبار اين سقاخانه، انتساب آن به بقعه متبرکه امامزاده يحيي (عليه‏السلام) و امامزاده محمد (عليه‏السلام)، از نوادگان امام زين‏العابدين (عليه‏السلام) است (مشکواتي: 1349، ص 197). مرقد مطهر اين امامزادگان از قديم الايام مورد عنايت و احترام مردم تهران بوده است. بايد اضافه کرد که اين دو نواده‏ي بزرگوار امام سجاد (عليه‏السلام)، در عهد مهتري عباسي (356 - 255 ه. ق). [ صفحه 213] در همين مکان به شهادت رسيده‏اند. بعدها که تهران صورت شهري يافت، اين منطقه نيز به صورت يکي از نقاط پر جميعت و پر رفت و آمد تهران درآمد (حسيني بلاغي: 1350، ص 20 م). بناي قديمي و مفصل بقعه امامزاده يحيي (عليه‏السلام) شامل صحن وسيع، مسجد، ايوان، رواق، ضريح، حرم آيينه‏کاري، سرداب، گنبد کاشي مخروطي شکل، سقاخانه، و ساير ساختمان‏هاي رفاهي بوده است. ساختمان اصلي بنا به دوره مغول نسبت داده مي‏شود و به اتفاق ساير قسمت‏ها، جزء آثار تاريخي تهران ثبت شده‏اند (مشکواتي: 1349، ص 197). متأسفانه به دليل ويراني سقاخانه، اطلاع چنداني در رابطه با نام واقف، زمان ساخت، مشخصات و چگونگي بناي آن در دست نيست. فقط همين قدر روشن گرديده که سقاخانه فوق، از اجزاء و ملحقات اصلي بناي اين آستانه مطهر به شمار مي‏رفته است.