در منابع اسلامي، در باب لزوم محبت و احترام به اهل بيت رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) سفارش‏هاي مؤکدي وجود دارد، چندان که در کتاب «جنة النعيم» از محمد بن يعقوق کليني نقل شده که حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) در آخر خطبه‏اي، آشکارا فرمودند: «اي مردم تعظيم و احترام نماييد اهل بيت رسول (صلي الله عليه و آله) در زندگي من و بعد از من،...» (فقيه محمدي: 1378، ص 52). يکي از ويژگي‏هاي اجتماعي مردم تهران نيز توجه فراوان به شعائر مذهبي، بخصوص به اماکن متبرکه و بقاع امامزادگان است. طبق گزارشي، در گذشته در تهران و اطراف آن بيش از چهارصد امامزاده و بقعه متبرکه وجود داشته است (شهر ري: 1367، ج 1، ص 429). به طوري که هر يک از محله‏هاي تهران يا داراي امامزاده‏اي مخصوص به خود بوده يا نزديک به امامزاده و زيارت‏گاهي مقدس قرار داشته است. بر اساس تحقيقات انجام شده تا دوره برپايي حصار شاه طهماسبي در محدوده تهران، 16 امامزاده و زيارتگاه مقدس وجود داشته است که به شرح ذيل نام برده شده‏اند: امامزاده يحيي واقع در مشرق تهران، امامزاده زيد در جنوب، بقعه سيد نصرالدين در جنوب غربي، بقعه سيد اسماعيل در جنوب شرقي، بقعه سيد ولي در بازار، بقعه سيد ابراهيم در گود زنبورک خانه، امامزاده روح الله بن موسي الکاظم در خيابان باب همايون، بقعه هفت تن در بازار پايين چهار سوق بزرگ، بقعه چهل تن در بازار ميان چهار سوق بزرگ و سيد اسماعيل، زيارتگاه پير عطار در عودلاجان محله کليميان، بقعه کوچک هفت دختران در سرچشمه نزديک تکيه [ صفحه 209] رضاقلي خان، سقاخانه نوروز خان واقع در جلوخان شمالي مسجد شاه و احتمالا با سابقه پيش از تاريخ، بقعه امامزاده غيبي که با ساختن ميدان سپه از ميان رفت، بقعه سيد ملک خاتون، و امامزاده اهل بن علي. همچنين در ذيل همين تحقيق تعداد سقاخانه‏هاي مهم تهران در اين دوران، سه باب ذکر شده است (تکميل همايون: 1377، ص 143 - 144). از تحقيق ميداني که در مورد تعدادي از اماکن متبرکه تهران به عمل آمده، چنين استنباط مي‏شود که از قديم الايام اکثر آنها در مجموعه بناهاي خود، واجد آب‏خوري‏هايي، هرچند کوچک و محقر بوده‏اند. ولي اکنون مدتهاست که آب لوله‏کشي و آب‏سردکن‏هاي برقي، اين وظيفه را عهده‏دار گشته‏اند و به همين علت از چگونگي وضعيت اوليه آنها اطلاع چنداني در دست نيست. همچنين اکثر سقاخانه‏هاي منسوب به اين بقاع متبرکه، که به هدف استعانت از موکلان مقدس اين اماکن بنا شده بودند؛ در کوچه‏هاي اطراف و جنب اين زيارتگاه قرار داشته‏اند که متأسفانه در نتيجه تغيير بافت محله‏ها و کوچه‏هاي اطراف، اغلب اين سقاخانه‏ها ويران شده به تدريج نيز به فراموشي سپرده شده‏اند. به طوري که امروزه حتي کمتر نامي از آنها باقي است. نظر به شهرت نسبي بعضي از اين اماکن، در اين قسمت از بحث، بر اساس مدارک موجود به شرح چگونگي وضعيت تعدادي از سقاخانه‏هاي منسوب به اين زيارتگاه، پرداخته مي‏شود.