شيخ جعفر شوشتري رحمه الله مينويسد: يکي از علامتهاي ايمان به ياد آوردن سيدالشهدا عليهالسلام پس از نوشيدن آب است و اين مطلب براي همه کس نيست، بلکه براي حضرت صادق عليهالسلام که فرمود:
«اني ما شربت ماء باردا الا و ذکرت الحسين عليهالسلام».
«من آب سرد نياشاميدم مگر آنکه امام حسين عليهالسلام به يادم آمد».
در حديث ديگر داود رقي گفت:
«کنت عند أبي عبدالله عليهالسلام اذ استسقي الماء، فلما شربه رأيته قد استعبر و اغرورقت عيناه بدموعه».
[ صفحه 150]
«در خدمت حضرت امام صادق عليهالسلام بودم، آب طلبيد و آشاميد. همين که آن را ميل فرمود ديدم آن قدر گريه کرد تا چشمان مبارکش غرق اشک شد».
«ثم قال لي: يا داود! لعن الله قاتل الحسين، فما من عبد شرب الماء فذکر الحسين و قاتله الا کتب الله له مائة ألف حسنة، و حط عنه مائة ألف سيئة، و رفع له مائة ألف درجة، فکما اعتق مائة ألف نسمة، و حشره الله يوم القيامة ثلج الفؤاد».
«تشنگي حضرت بسيار بوده ولي ميخواست دشمنان متوجه نشوند».
باري، اينکه امام صادق عليهالسلام ميفرمايد: هر وقت من آب بياشامم امام حسين عليهالسلام به يادم ميآيد به سبب تشنگي شديدي است که امام حسين عليهالسلام در کربلا به آن مبتلا شد.
تشنگي حضرت به حدي رسيده بود که جبرئيل عليهالسلام به حضرت آدم خبر داد. گفت: چنان تشنه ميشود که از تشنگي چشمش آسمان را نميبيند. حضرت چنان تشنه شده بود که زبانش از تشنگي مجروح شده بود. ولي به اين حالت و اين شدت از تشنگي نميخواست دشمنانش بدانند که حضرت تشنه است ولي دشمنان فهميدند؛ چون نهري از شط فرات نزديک حضرت بوده يا بنا به نقلي شط فرات در آن زمان نزديک بوده به طوري که حضرت شط را ميديده است. حضرت نگاهي به آن کرد. فهميدند که حضرت تشنه است، ظالمي گفت: ياحسين! ألا تنظر الي الفرات کأنه بطون الحيات، و الله لا تذوقه أو تموت عطشا».
|