مصادف گويد: با امام صادق عليه‏السلام بوديم بين راه مکه و مدينه، پس به مردي گذشتيم که در زير درختي روي زمين افتاده بود، حضرت فرمود: به طرف اين مرد مايل شو و نزدش برو که من مي‏ترسم او را تشنگي از پاي درآورد، وقتي نزديک شديم مردي نصراني بود با موهاي بلند، پس حضرت پرسيد: آيا تو تشنه‏اي؟ گفت: آري، پس حضرت فرمود: اي مصادف پياده شو و او را آب بنوشان، و من پياده شدم و او را سيراب کردم، و سوار شدم و به راه خود ادامه داديم، و عرض کردم: اين نصراني بود و شما بر نصراني تصدق کردي؟ فرمود: آري هنگامي که به اين حال باشد. (يعني وقتي در معرض تلف باشد لازم است جانش را نجات داد). [1] .