از مدت‏ها قبل، يعني اوايل دهه‏ي محرم الحرام، بيشتر افرادي که نذر دارند و از سالها پيش نذر کرده‏اند شروع به آرايش علمهايشان مي‏کنند. چوب عمودي بزرگي را آماده مي‏کنند. و آن را با شالهاي سياه تزيين مي‏کنند. گاه براي تزيين علم از شالهاي سياه تزئين مي‏کنند گاه براي تزيين علم از شالهاي سبز يا سفيد هم استفاده مي‏شود. رسم اين است که در روز عاشورا اين علمها را به روي دست گرفته، و به صورت برافراشته در کنار هيئت‏هاي عزادار به سوي محل بقعه متبرکه علم يراق يعني (رقصاندن علم) مي‏کنند. و سپس به همراه هيئت‏هاي خود باز مي‏گردند. به علت شلوغي مسير عزاداري و ازدياد علم‏هاي کوچک و بزرگ که گاهي اندازه‏هاي آن‏ها به 12 متر يا بيشتر مي‏رسد، بعضي از علمداران صبح زود يعني قبل از شروع عزاداري بر طبق سنت ديرينه علم‏ها رابه طرف بقعه رود بند مي‏برند. فلسفه اين عمل معلوم است علم نماد پرچم و علم حضرت عباس عليه‏السلام است. که در سپاه اباعبدالله عليه‏السلام در دست داشته است، البته اين رسم رفته رفته تغيير يافته و پرچم يا علم در نزد مردم تغيير شکل داده. و اکنون به شکل چيزي غير از شکل اصلي خودش درآمده است علمي که به شکل امروزي است شکلي اغراق‏آميز و [ صفحه 95] بسيار بزرگ‏تر از اصلي آن يعني پرچم حضرت عباس عليه‏السلام است. [1] . در عمر خويش منتي از کس نبرده‏ام افتاده دست راست خدايا زپيکرم‏ بر دامن حسين رسان دست ديگرم‏ چون دست من لياقت دامان او نداشت‏ انداختم به راه، که بردارد از کرم‏ بي دست من زدست حسينم گسسته دست‏ اي دست حق بگير تو دست برادرم‏ اي دست راست رو به سلامت که تا ابد اين خاطره که وديعه سپارم به خاطر اي دست چپ ز ياري من بر مدار دست‏ من در هواي آب به شوق تو مي‏پرم‏ آبي که آبروي من و اعتبار توست‏ بر تشنگان اگر نرسد خاک بر سرم‏ آب فرات نيست به مشک، آبروي اوست‏ بر پيشگاه آبروي خلق مي‏برم‏ ني‏ني نه آبروي فرات و نه آب اوست‏ خود آبروي ام‏بنين است مادرم‏ مردم به حفظ ديده ز هر چيز بگذرند من بهر آب حاضرم از ديده بگذرم‏ [ صفحه 96] اي دست دامن تو و دست نياز من‏ تا همتت به عرصه‏ي پيکار بنگرم‏ در عمر خويش منتي از کس نبرده‏ام‏ اينک به ناز منتت اي دست حاضرم‏ ترسم تو هم ز دست روي، بي‏تو مشک را آخر به دست ناوک دلدوز بسپرم‏ شعر از «ذهني‏زاده»