از آنجا که مسأله امامت امت، از مسائل بسيار ظريف و خطير و حساس است و پويندگي اسلام و رشد و شکوفايي و بالندگي آن بر بستر زمان، بستگي به اين دارد که بهترين‏ها بار مسئوليت را به دوش گيرند، رهبر بزرگ اسلام به گونه‏اي عمل مي‏کرد که مردم آگاهي پيدا کنند و به نحو مطلوب و شايسته‏اي به وظيفه خود عمل نمايند. خواجه مي‏فرمايد: «و لم يتول عملا في زمانه و اعطاه سورة برائة فنزل جبرئيل و أمر برده و أخذ السورة منه و ان لا يقرئها الا هو أو أحد من أهل‏بيته فبعث بها عليا». [1] . [ صفحه 72] به ابوبکر در زمان پيامبر، کاري سپرده نشد، پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم سوره‏ي مبارکه برائت را به او داد (که به مکه رود و بر مشرکان قرائت کند) جبرئيل نازل شد و امر کرد که پيامبر او را برگرداند و سوره را از او بگيرد و جز خود با يکي از خاندانش سوره را (بر مشرکان) قرائت نکند پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم ابوبکر را بازگردانيد و سوره‏ي برائت را از او گرفت و مأموريت را به علي عليه‏السلام سپرد». اگر انسان دقيق شود به اسرار اين اعزام و ارجاء اين دادن و گرفتن مسئوليت و اين اعزام نهايي که به اشارت غيب صورت گرفته آگاه مي‏شود.