4. نقل مي‏کنند: هنگامي که بشير وارد مدينه شد و خبر شهادت امام حسين عليه‏السلام را اعلام کرد و زن و مرد مدينه به طرف دروازه شهر حرکت کردند در بين آنها ام‏البنين عليهاالسلام هم بود که به استقبال کاروان حسيني به سمت دروازه آمد. وقتي خبر شهادت امام حسين عليه‏السلام را شنيد بيهوش شد روي زمين افتاد. در اين بين اهل‏بيت امام حسين عليه‏السلام به منزل‏هاي خود وارد شدند و زينب عليهاالسلام فرمود: نمي‏خواهم امروز نزد من آيد مگر زني که عزيزي را در کربلا از دست داده باشد. آنگاه در منزل خود جلوس فرموده، به فضه‏ي خادمه دستور داد که دم در باشد. وقتي ام‏البنين عليهاالسلام به هوش آمد، از زينب کبري عليهاالسلام و اهل‏بيت امام حسين عليه‏السلام سؤال کرد. به او خبر دادند که به منزل‏هاي خود رفتند. از طرفي در حالي که اهل‏بيت مشغول گريه و زاري بودند ديدند که کسي در را مي‏کوبد. فضه گفت: چه کسي در مي‏زند، همانا خانم من زينب عليهاالسلام نمي‏خواهد زني نزد او بيايد مگر زني که عزيزي را در کربلا از دست داده باشد. [ صفحه 59] ام‏البنين عليهاالسلام به او فرمود: به خانم خود زينب عليهاالسلام بگو من هم شريک اودر اين عزا هستم و مي‏خواهم نزد او بيايم تا او را در اين عزاداري ياري کنم چون من خودم همانند او در مصيبت هستم. وقتي فضه اين جريان و گفتگو را به حضرت زينب عليهاالسلام عرض کرد، فرمود: از او بپرس که چه کسي است که در مصيبت مانند من است؟ بعد فرمود: اگر گمانم درست باشد بايد ام‏البنين عليهاالسلام باشد. فضه دم در برگشت و عرض کرد: خانم من مي‏فرمايند تو چه کسي هستي که در مصيبت همانند من هستي؟ فرمود: من مادر فرزند از دست داده، مادر مصيبت بزرگ هستم. عرض کرد: واضح بيان کن. فرمود: زن محزون مي‏باشم که صاحب فاجعه‏ي کبراست. عرض کرد: برايم نيکو بيان کن که چه کسي هستي؟ فرمود: آيا مرا نشناختي، من ام‏البنين هستم. عرض کرد: همانا خانم من درست حدس زد و به خدا قسم تو همان‏گونه که مي‏گويي مادر مصيبت عظما و فاجعه‏ي کبرا هستي. آن‏گاه فضه در را به روي او باز کرد. وقتي ام‏البنين عليهاالسلام وارد شد زينب عليهاالسلام به استقبال او شتافت و او را در بر گرفت و گريه کرد و فرمود: خدا اجر تو را در مصيبت چهار فرزندت زياد کند. ام‏البنين عليهاالسلام عرض کرد: و شما هم خداوند اجر تو را در مصيبت امام حسين عليه‏السلام و چهار فرزندت زياد کند و ام‏البنين عليهاالسلام هم گريه کرد و هر کسي که در آنجا حضور داشت گريه کرد. [1] .