|
در گوشهي ايوان طلا و در مجاورت ديوار حرم، دو گلدسته است؛ نيمهي بالاي هر يک از اين گلدستهها به طلاي خالص روکش شده و مجموع خشتهاي طلاي به کار رفته بدين منظور 2016 عدد است. نيمهي پايين گلدستهها نيز ترکيب آجر و صفحههاي
[ صفحه 285]
کاشي است و از خشتهاي کاشي که به صورت حصيربافي در کنار هم چيده شدهاند. کلمههاي «الله»، «محمد»، «رسول» و «عباس» به خط کوفي پديد آمده است. در قسمت بالايي هر يک از اين گلدستهها اتاقکي است مسقف که بر لبههايي بنا شده و در زير سقف نيز مقرنس کاري است. سر گلدستهها نيز نيم کردهي نوک تيز و داراي شيارهاي عمودي نصف النهار مانندي است. گلدستهها بلند هستند و ارتفاع آنها به 44 متر ميرسد. شاعر هراتي شيخ محمد حسين فرزند حاج جواد به دقت شعري دربارهي گلدستهها گفته و در آن مادهي تاريخي هم براي نوسازي يا بناي گلدستهها آورده است:
بحضرة القدس و غاية الأمل
مئذنة زانت لعباس البطل
فقل لبانيها سعدت فبذا
أحبطت نسرا و يغوثا و هبل
و قل لمن يرقي بها مکبرا
أرخ «فقل حي علي خير العمل»
در اين بارگاه قدس و با همهي اميدها و آرزوها، بر حرم عباس قهرمان مئذنهاي آراسته شد.
به باني آن بگو: چه خوشبختي و سعادتي به چنگ آوردهاي و بدين کار همهي بتان نسر و يغوث و هبل را نگونسار ساختهاي؛ بدان کس که براي اذان برفراز اين منارهها ميرود بگو: «اين را مادهي تاريخ گوي: بگو به سوي برترين کار بشتاب».
گفتني است عبارت «فقل حي علي خيرالعمل» در حساب ابجد نمايانگر عدد 1319 است که تاريخ قمري بنا را بيان ميکند.
چونان که از نوشتهي پايين گلدستهها پيداست، مرحوم محمد حسين صدر اعظم به سال 1221 هـ.ق به نوسازي و کاشي کاري آنها اقدام کرده است.
در زير بناي حرم راهرويي زير زمين است که در آن از يکي از رواقها باز ميشود و به مدفن امام عليهالسلام ميرسد. اين راهرو نشاني از دقت و عظمت معماري آن روزگار است.
[ صفحه 286]
|