در جاده‏ي دزفول - شوشتر، بعد از آبادي فيروزآباد، در کنار جاده و در سمت راست آن، يک جاده‏ي فرعي به طول حدود سه کيلومتر از جاده‏ي اصلي جدا مي‏شود و به آبادي کهنک مي‏رسد. بيرون از آبادي کهنک در پهنه‏ي يک قبرستان بقعه‏اي وجود دارد که «قدمگاه ابوالفضل» ناميده مي‏شود. گنبدي ظريف مضرس با ابعاد کم شونده به ارتفاع تقريبي چهار متر بر فراز اين بقعه در اين آبادي دور افتاده با شکوهمندي جلب توجه مي‏کند. بناي بقعه يک مستطيل است که جبهه‏ي شمالي آن به طول چهارده متر و جبهه‏ي غربي آن نه متر است. بر سر در آن کاشيکاري است و «يا علي» با خط شبيه کوفي در زير تاق رومي آجري نقش شده است. در ايوان ورودي شمالي، در طرفين دو کفش کن با تاق ضربي آجري قرار دارد و يک هشتي لچکي که هر لچک مرکب از سه قطعه است و دو گوشواره را در بر گرفته است. ضريح مقبره چوبي است و تاريخ ندارد، درون بقعه ساده و سفيدکاري شده با نقاشي‏هاي مذهبي صورت شبيه سواران کربلا نقش شده است، سه سنگ سوراخ مدور در داخل بقعه وجود دارد که صيقلي است و مردم بومي عقيده دارند که براي مراد گرفتن زنان است که بعد از غسل و تطهير زني که در آرزوي فرزند است آن سه سنگ را بر روي هم مي‏گذارد و خود بر آن مي‏نشيند. اگر سنگ‏هاي صيقلي لغزنده به راست بچرخد طالب نيازمند داراي فرزند پسر و اگر به چپ بچرخد داراي فرزند دختر خواهد شد. در بيرون محوطه‏ي قدمگاه بقعه‏ي کوچکي به نام «پير علي» واقع است و بقعه‏ي کوچک ديگري به نام «بي‏بي‏گل» وجود دارد. چند سنگ قبر با نقش و نگار که قدمتي ندارند در پهنه‏ي قبرستان وجود دارد و قدمگاه داراي يک در کوچک چوبي در ضلع غربي است. [1] . [ صفحه 232]