در تهران نيز مانند بسياري از نقاط ديگر کشور، عزاداري سقايي خاصي در ماه محرم مرسوم و رايج بوده و تا زمان ممانعت از عزاداري در عهد پهلوي اول اقامه ميگرديده و مورد علاقه عامهي مردم، حتي دستگاه حاکمه، بوده و در تکيهي دولت که نمونه عزاداريهاي کشور در آن جا اجرا ميگرديده، اين عزاداري نيز اجرا ميشده است.
تاريخ اجتماعي ايران، تأليف چارلز جيمز و پلس انگليسي که زمان قاجاريه در تهران اقامت و به شغل طبابت اشتغال داشته در صفحه 268 ترجمه سيد عبدالله راجع به عزاداري مردم ايران و تکيه دولت نوشته: بعد از پايين آمدن روضه خوان از منبر، چند دسته وارد تکيه ميشوند: اول يک دسته سقا هستند که هر کدام مشکي بر دوش خود گذارده و چون در ميان مردان و زنان ميرسند فريادهاي مخصوص ميکنند.
|