در تهران نيز مانند بسياري از نقاط ديگر کشور، عزاداري سقايي خاصي در ماه محرم مرسوم و رايج بوده و تا زمان ممانعت از عزاداري در عهد پهلوي اول اقامه مي‏گرديده و مورد علاقه عامه‏ي مردم، حتي دستگاه حاکمه، بوده و در تکيه‏ي دولت که نمونه عزاداري‏هاي کشور در آن جا اجرا مي‏گرديده، اين عزاداري نيز اجرا مي‏شده است. تاريخ اجتماعي ايران، تأليف چارلز جيمز و پلس انگليسي که زمان قاجاريه در تهران اقامت و به شغل طبابت اشتغال داشته در صفحه 268 ترجمه سيد عبدالله راجع به عزاداري مردم ايران و تکيه دولت نوشته: بعد از پايين آمدن روضه خوان از منبر، چند دسته وارد تکيه مي‏شوند: اول يک دسته سقا هستند که هر کدام مشکي بر دوش خود گذارده و چون در ميان مردان و زنان مي‏رسند فريادهاي مخصوص مي‏کنند.