اميد است ان‏شاءالله با توفيق الهي و عنايت حضرت قمر بني‏هاشم ابوالفضل العباس عليه‏السلام، تتمه‏ي سقاخانه‏هاي ايران و جهان را، در حد توان، در جلدهاي بعدي، به دوستداران آن حضرت، عرضه نماييم. سقايي در لغت به معناي آب دادن و آب آوردن است و آن کس که کارش آب آوردن و آب به مردم دادن است او را سقا ناميده و عمل او را سقايي مي‏نامند. اما در اصطلاح عزاداران حضرت ابا عبدالله الحسين عليه‏السلام به آن قسم از خوانندگي و عزاداري که به وسيله دسته‏جات سقاها اجرا مي‏گردد سقايي نام نهاده و معرفي مي‏نمايند و علت اين که اين قسم عزاداري را به اين اسم ناميده و معرفي مي‏کنند اولا به خاطر آن است که دسته‏جات سقايي به موجب سنتي که از قديم الأيام و بدو تأسيس داشته‏اند، بايد در مواقع خارج شدن براي عزاداري مشکي از آب بر دوش افکنده و جام و يا کشکولي از آب را در دست داشته باشند و در مسير عزاداري به مردم آب داده و ضمن آب دادن مصائب امام حسين عليه‏السلام خاصه تشنگي آن حضرت و اهل‏بيت و اصحابش را خوانده و به اين کيفيت عزاداري نمايند و عزاداري آنها به صورت ذکر گفتن و نوحه سرايي دسته جمعي نمودن است و اشعار آنها بسيار حزين و سنگين خوانده مي‏شود و سينه زدن و زنجيرزدن هم ندارد. و علت اين که بعضي از اشعار و آهنگ‏هاي مصيبت خواني را سقايي نام گذارده‏اند و مي‏گذارند به خاطر آن است که آن اشعار و آهنگها اختصاص به دسته‏جات سقاها دارد که در موقع عزاداري به نحو سنگين و حزين مي‏خوانند و در موقع حرکتشان براي عزاداري با خود آب حمل نموده و به مردم آب مي‏دهند از اين جهت اين عزاداري و اين قسم خوانندگي و اين گونه اشعار را سقايي ناميده و مي‏نامند و به افرادي که اين گونه عزاداري و خوانندگي مي‏کنند سقا نام نهاده و سقا معرفي مي‏نمايند. [ صفحه 183]