روز جمعه نوزدهم رمضان سال يکصد و نود و پنج هجري، همسر امام رضا عليه‏السلام که يک بانوي باشخصيت مصري به نام: «سبيکه» بود و از آفريقا راهي مدينه شده بود متولد گرديد. مادري آزاده و باايمان (البته قول مشهور بين شيعه اين است که ولادت آن حضرت در روز دهم رجب مي‏باشد). پيشواي نهم ما پنج‏ساله بود که پدرش به سوي ايران، حرکت کرد و پس از شهادت پدر، در سن هفت سالگي، «جايگزين» پدر گرديد. هيچ بعيد نيست به گونه‏اي که يحيي در کودکي از سوي خدا برگزيده شد براي نبوت. و عيسي عليه‏السلام در گاهواره از مقام «رسالت» خود سخن گفته است، امام نهم نيز در سن هفت يا نه سالگي به «امامت» نائل آمد. او تنها فرزند پسر امام هشتم عليه‏السلام بود و برادري هم نداشت تا داعيه‏ي امامت کند. امام عليه‏السلام که در برابر عالم‏ترين رجال دانشگاهي مانند: يحيي بن اکثم، پاسخگوي تمام مسائل علمي و اسلامي آن زمان بود، در سال 220 هجري با تحريک معتصم عباسي به وسيله‏ي همسر خود که دختر مأمون بود، مسموم و شهيد گرديد. [1] . امام نهم عليه‏السلام بنا بر فرمان الهي و بيان امامان گذشته و تعيين پدر و لياقتي که [ صفحه 142] داشت بر کرسي «امامت» نشست. مأمون باز امام نهم عليه‏السلام را هم به بغداد، پايتخت اسلام فراخواند و دختر خود را به عقد امام عليه‏السلام درآورد. امام پس از مدتي به مدينه برگشت و پس از مأمون، که حکومت به چنگال معتصم عباسي افتاد، باز امام را به بغداد احضار و شهيد کرد. امام عليه‏السلام در ذيقعده سال 220 در کاظميه دفن گرديد. ابن‏صباغ از قول دانشمندان بزرگ اسلامي مي‏نويسد: «امام جواد عليه‏السلام گرچه «صغيرالسن» بود ولي «گرانقدر» بود. در مورد امامتش عدول از مؤمنين خبر دادند که پدرش، وي را تعيين کرده بود او به گونه‏ي دريايي بود که از دور نظاره کنيم». [2] .