در سالهاي آخر عمر مرحوم آيةالله العظمي آقاي سيد علي فاني اصفهاني، روزي نگارنده براي ديدار از ايشان و سؤالاتي پيرامون شجره‏نامه يا کرامتي از امامزادگان اصفهان و اطراف، به خدمت ايشان رسيدم. پس از نقل مطالبي در اهميت و زيارت امامزادگان کرامت زير که با چشم خود از امامزاده ابوالعباس عليه‏السلام مشاهده کرده بودند بيان نمودند: در سال 1364 قمري که از نجف اشرف به علت بيماري مادرم به اصفهان آمدم. شبهاي جمعه را با جمعي از رفقا در محلي براي عبادت مي‏رفتيم. يک روز [ صفحه 134] پنجشنبه طرف عصر کتاب منتهي‏الآمال نوشته‏ي مرحوم حاج شيخ عباس قمي «رحمه الله» را براي اطلاع حال امامزاده ابوالعباس عليه‏السلام - مدفون در خوراسگان - که معروف است از نواده‏هاي حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام مي‏باشد به دست گرفته، مشغول مطالعه شدم، و چون از مشاهده ذکر وي در آن کتاب مأيوس شدم به مطالعه‏ي احوال ساير امامزادگان مشغول شدم. در حالات يکي از آنان ديدم نوشته بود: عالمي از سادات براي اطمينان به امامزاده بودن آن امامزاده، از خدا خواسته بود که بالاي سر او نورباران شود. به خاطرم خطور کرد که آيا ممکن است براي ما هم نظير اين مطلب در مقبره ابوالعباس حاصل شود يا نه؟ و بعد از يکي دو ثانيه اين نکته از ذهنم محو شد. زماني که شب شد، به دوستان گفتم: امشب به خوراسگان مي‏رويم براي بيتوته، و مسئله مورد اختلاف شد. بعد از مدتي، صحبت در تهيه‏ي غذا شد. تا تهيه‏ي لوازم پاسي از شب گذشت، و ما با کمال نااميدي به دروازه اصفهان رسيديم. در آن وقت اتوبوسهاي خوراسگان محدود بود، و فقط يک ماشين باقي مانده بود که پر از جمعيت بود به طوري که مردم در وسط اتوبوس هم ايستاده بودند. نيز در آن زمان در خوراسگان برق نبود و شب هم از شبهاي مهتابي نبود. زماني که به خوراسگان رسيديم، دکانها بسته بود و راه به جايي نمي‏برديم. اتفاقا يک نفر دوچرخه‏سوار پيدا شد که خانه‏ي يکي از اقوام ما را، که آدرس خانه متولي را بلد بود، مي‏دانست. به هر طوري که بود کليد درب امامزاده را از متولي گرفتيم، و به مجرد آنکه داخل صحن امامزاده شديم يکي از رفقا با صداي بلند گفت: آقاي فاني، نور! تمام ما و از جمله خود من نظر کردم ديدم نوري مانند توپ فوتبال به رنگ فيروزه کم‏رنگ عمودوار روي سر ما فرود مي‏آيد، و تا دو متري بالاي سر ما به طور انحنا مخفي شد! جاي دوستان خالي! به واسطه‏ي ديدن اين کرامت، تا طلوع آفتاب، در آنجا مشغول [ صفحه 135] دعا و گريه و زيارت حضرت امام حسين عليه‏السلام بوديم. [1] .