جناب آقاي مهدي در کتاب خود «العبدالصالح» (ص 249) مي‏نويسد: در اشهر اعظم گره (از ايالت يوپي هند) يک درگاه حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام وجود دارد، و در اطراف آن شخص کافري زندگي مي‏کرد که چشمانش ديد نداشت. وي به مردم گفت که «مرا به درگاه عباس بابا ببريد». او را به درگاه آوردند. شخص کافر شروع به داد و فرياد نموده، شفاي خود را از حضرت اباالفضل عليه‏السلام خواستار شد و خاک درگاه را به چشم خود ماليد. پس از لحظاتي چند، چشم وي شفا يافت و او اعتراف کرد که اکنون قوه‏ي ديد و روشنايي يک چشم او مضاعف شده است.