جناب حجةالاسلام و المسلمين آقاي سيد احمد قاضوي در تاريخ 26 صفرالخير 1417 ق نقل کردند که مرحوم آيةالله حاج شيخ محمدابراهيم نجفي بروجردي مي‏فرمودند: زماني که در عراق بوديم، يک روز در صحن مطهر حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام با عده‏اي از رفقا نشسته بوديم، که ناگهان ديديم عربي وارد صحن مطهر شد. وي پسربچه‏اي 7 - 6 ساله را بر روي دست حمل مي‏کرد که به نظر مي‏رسيد جان خود را از دست داده و مرده است. پدر بچه اشاره به ضريح مطهر حضرت کرده و گفت:اي عباس بن علي عليهماالسلام، اگر شفاي پسرم را از خداوند نگيري شکايت شما را به پدرت علي عليه‏السلام مي‏کنم. با ديدن اين صحنه، به ذهن ما رسيد که به او بگوييم اگر درخواستي هم داري بايد با حضرت مؤدبانه صحبت کني و اين گونه عتاب و خطاب با اين بزرگوار درست نيست. هنوز فکر کردن ما به پايان نرسيده بود که ديديم بچه چشمانش را باز کرده، به پدر گفت: بابا مرا بر زمين بگذار! همه‏ي ما از مشاهده‏ي اين صحنه بسيار منقلب شديم و به چشم خود ديديم که بچه شفا يافته است. [ صفحه 389]