جناب حجةالاسلام و المسلمين آقاي سيد احمد قاضوي در تاريخ 26 صفرالخير 1417 ق نقل کردند که مرحوم آيةالله حاج شيخ محمدابراهيم نجفي بروجردي ميفرمودند:
زماني که در عراق بوديم، يک روز در صحن مطهر حضرت اباالفضل العباس عليهالسلام با عدهاي از رفقا نشسته بوديم، که ناگهان ديديم عربي وارد صحن مطهر شد. وي پسربچهاي 7 - 6 ساله را بر روي دست حمل ميکرد که به نظر ميرسيد جان خود را از دست داده و مرده است. پدر بچه اشاره به ضريح مطهر حضرت کرده و گفت:اي عباس بن علي عليهماالسلام، اگر شفاي پسرم را از خداوند نگيري شکايت شما را به پدرت علي عليهالسلام ميکنم.
با ديدن اين صحنه، به ذهن ما رسيد که به او بگوييم اگر درخواستي هم داري بايد با حضرت مؤدبانه صحبت کني و اين گونه عتاب و خطاب با اين بزرگوار درست نيست. هنوز فکر کردن ما به پايان نرسيده بود که ديديم بچه چشمانش را باز کرده، به پدر گفت: بابا مرا بر زمين بگذار!
همهي ما از مشاهدهي اين صحنه بسيار منقلب شديم و به چشم خود ديديم که بچه شفا يافته است.
[ صفحه 389]
|