کار توسعه‏ي درگاه پس از زمان نواب سعادت‏علي‏خان نيز ادامه يافت و نوه‏ي ايشان پسر ارشد نواب رکن‏الدوله، نواب اميرالدوله، در صحن درگاه حوض را تعمير کرد. که تاريخ آن را سلطان‏خان (که اسد) تخلص داشت به اين شکل تنظيم کرده است: چشمه فيض چون نواب اميرالدوله‏ کرد تعمير پي نذر امام دو سرا حوض ناياب به درگاه جناب عباس عليه‏السلام‏ گشت مشهور جهان همت آن بحر سخا (اسد) از بر نمايش به طهارت تاريخ‏ تتميم کرد رقم ثاني کوثر بادا پس از زمان نواب سعادت‏علي‏خان پسرش غازي‏الدين حيدر به مرتبت سلطنت نشست وي مرتبا به درگاه مي‏رفت و به تزئين و آرايش آن بنا علاقه‏ي بسيار نشان مي‏داد. حيدر، جلوي خانه را تعمير کرد و ساعت خورشيد را ساخت و درب مخصوص درگاه را با نقره مزين ساخت. همچنين ملکه زماني بيگم (همسر نصيرالدين حيدر) همواره اولين شب جمعه‏ي ماه [ صفحه 305] قمري مشرف به درگاه براي زيارت مي‏شد و در درگاه به همين نام سفره‏اي مفصل براي عموم مهيا بود که خرج آن در آن زمان بالغ بر ده هزار روپيه‏ي هندي مي‏شد. بانوي مزبور، يک آشپزخانه هم در زمين درگاه درست کرد که در زمين درگاه آثار آن اکنون باقي نيست، ولي در جاي آن يک مسجد نبوت ساخته شده است که تاکنون در آن نماز جماعت اقامه مي‏شود. نبرد استقلال هند يا شورش سپاهيان سال 1857 م (که انگليسي‏ها آن را جنگ غدر مي‏نامند) اين درگاه نيز از دستبرد غاصبانه‏ي انگليسي‏ها محفوظ نماند. انگليسي‏هاي جنايتکار با نوادرات پيش بهاديگر تاج (دستار شاهي) و شمشير نواب واجدعلي‏شاه را، غاصبانه، بردند و اين درگاه را هم از جمله غارت کردند. ولي پس از زمان زندگي نواب واجدعلي‏شاه در دوران شورش سپاهيان، تفصيل آن معلوم نيست مولانا آغامهدي در کتاب خود تاريخ لکنهو مي‏نويسد: درگاه در سال 1857 م مرکز تانکها قرار گرفته، قتل و غارت بسيار در آنجا رخ داد، اشياي گران‏قيمت به دست انگليسي‏ها گم شد «علم خاص» که موجب بناي درگاه بوده و وزنش 13 کيلو بود، مفقود گشت. شرف‏الدوله محمدابراهيم‏خان و مفتاح‏الدوله در اين زمينه خيلي سعي و تلاش کردند ولي نتيجه‏ي مثبتي نگرفتند و هيچ نشاني از (علم مبارک) نيافتند.