نواب آصف‏الدوله که با جان و دل به حضرت عباس عليه‏السلام عشق مي‏ورزيد، با شنيدن سرگذشت خادم خود، يکي از ملازمين معتبر خود را همراه هزار روپيه به پول آن زمان به خانه‏ي ميرزا فقيربيگ فرستاد تا پيرامون علم تحقيق کند و آن شخص در بازگشت قضيه‏ي علم مبارک را تصديق کرد. نواب با شنيدن قصه، مشتاق ديدار از آنجا شد و براي زيارت علم مبارک به خانه ميرزا فقيربيگ رفت. وي پس از زيارت علم، حکم نمود که در آنجا گنبدي بسازند و لذا در تاريخ به عنوان بنيانگذار درگاه مزبور ميان نواب آصف‏الدوله و نواب سعادت‏علي‏خان کدورتي وجود داشت و سعادت‏علي‏خان به همين سبب اميد نداشت که پس از نواب آصف‏الدوله جايگزين وي گردد، لذا وي نيز به خانه‏ي ميرزا فقيربيگ رفت و هديه‏اي نذر علم کرده، به حضرت باب‏الحوائج عليه‏السلام توسل جست. نذر وي اين بود که اگر حکومت پس از آصف‏الدوله به وي برسد، آن محل را به عنوان بارگاه (درگاه) ابوالفضل العباس عليه‏السلام تعمير کند. پس از مدتي نواب سعادت‏علي‏خان، به عنايت حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام، حکومت را بر عهده گرفت ولي پيمان خود مبني بر تعمير بارگاه حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام را فراموش کرد. پس از چند روزي وي مريض شد و در حالت مرض اشاره‏اي غيبي به اين امر شد و يادش آمد که چه پيماني با ابوالفضل العباس عليه‏السلام بسته بود لذا همان وقت حکم به تعمير بارگاه نمود.