نواب آصفالدوله که با جان و دل به حضرت عباس عليهالسلام عشق ميورزيد، با شنيدن سرگذشت خادم خود، يکي از ملازمين معتبر خود را همراه هزار روپيه به پول آن زمان به خانهي ميرزا فقيربيگ فرستاد تا پيرامون علم تحقيق کند و آن شخص در بازگشت قضيهي علم مبارک را تصديق کرد.
نواب با شنيدن قصه، مشتاق ديدار از آنجا شد و براي زيارت علم مبارک به خانه ميرزا فقيربيگ رفت. وي پس از زيارت علم، حکم نمود که در آنجا گنبدي بسازند و لذا در تاريخ به عنوان بنيانگذار درگاه مزبور ميان نواب آصفالدوله و نواب سعادتعليخان کدورتي وجود داشت و سعادتعليخان به همين سبب اميد نداشت که پس از نواب آصفالدوله جايگزين وي گردد، لذا وي نيز به خانهي ميرزا فقيربيگ رفت و هديهاي نذر علم کرده، به حضرت بابالحوائج عليهالسلام توسل جست. نذر وي اين بود که اگر حکومت پس از آصفالدوله به وي برسد، آن محل را به عنوان بارگاه (درگاه) ابوالفضل العباس عليهالسلام تعمير کند.
پس از مدتي نواب سعادتعليخان، به عنايت حضرت ابوالفضل العباس عليهالسلام، حکومت را بر عهده گرفت ولي پيمان خود مبني بر تعمير بارگاه حضرت ابوالفضل العباس عليهالسلام را فراموش کرد. پس از چند روزي وي مريض شد و در حالت مرض اشارهاي غيبي به اين امر شد و يادش آمد که چه پيماني با ابوالفضل العباس عليهالسلام بسته بود لذا همان وقت حکم به تعمير بارگاه نمود.
|