نگارنده گويد: در تاريخ 10 / 10 / 75 مطابق با 19 شعبان 1417 ه. ق به اتفاق سلالةالسادات جناب آقاي سيد حسن مرتضوي حسيني شاهرودي و عمدةالأخيار آقاي علي علي‏آبادي، بعدازظهر از کتابخانه و مسجد و نوارخانه و حسينيه‏ي معظم حضرت اباالفضل العباس قمر بني‏هاشم عليه‏السلام در دامغان بازديد کرديم که اينک اجمالي از آن را در اينجا ذکر مي‏کنيم. ان شاء الله مورد توجه حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام قرار گيرد. در قسمت شرقي شهر دامغان، مشرف به حصارهاي شرقي، در محله‏ي زرجوي، بنايي از خشت و گل وجود داشت که داراي دو درگاه کوتاه به نام ابوالفضل العباس عليه‏السلام بود. بناي مذکور اينک به شکل گذشته وجود نداشته و حدود سال 1354 شمسي به همت افراد خير، و طرح و نقشه و زحمت آهنگري صاحب فکر به نام «محمدعلي تنوري»، بناي جديد به جاي آن ايجاد گرديده است. حسينيه (تکيه ابوالفضل عليه‏السلام) از ديرگاه بيشتر از تکاياي ديگر مورد توجه مردم دامغان قرار داشته و از راه دور و نزديک جهت گشايش کار خويش در اين مکان مقدس گرد مي‏آمده‏اند. در طول سال جمعيت زيادي به محل حسينيه آمده و از امکانات آن بهره‏مند مي‏شوند و در ايام محرم نيز زنان و مردان مشتاق جهت برپايي مراسم عزاداري، سينه‏زني و مجالس وعظ و ذکر مصيبت در اين محل گرد مي‏آيند. [ صفحه 260] در محلات مختلف شهر دامغان تکايايي وجود دارند که عبارتند از: تکيه‏ي دباغان، تکيه‏ي حضرت عباس عليه‏السلام، تکيه‏ي خوزيا، تکيه‏ي محله‏ي امام (محله‏ي شاه)، تکيه‏ي باغشاه (در قلعه)، تکيه‏ي امامزاده عبدالعالي و عبدالمعالي. [1] .