نگارنده گويد: داستاني را که از نظر خوانندگان محترم مي‏گذرد، حضرت آيةالله آقاي حاج شيخ مرتي حائري (ره) متوفاي 24 جمادي‏الثاني 1406 ه. ق مصادف با 25 اسفندماه 1364 شمسي است. در تاريخ 22 محرم‏الحرام سال 1402 ه. ق براي مؤلف اين کتاب نقل کرده‏اند: توضيح آنکه، حقير يک روز خدمت معظم‏له رسيده نظر مبارک ايشان را درباره‏ي عزاداري سالار شهيدان، امام عظيم، حسين بن علي عليهماالسلام جويا شدم. ايشان، علاوه بر نوشته‏اي که در اين مورد مرقوم داشتند و همان ايام توسط حقير در کتاب شريف عزاداري از ديدگاه مرجعيت شيعه چاپ شد، مطالب ديگري را هم فرموده و توصيه کردند: آنها را يادداشت کنيد و در کتاب بياوريد، براي دوستداران اهل بيت عليهم‏السلام سودمند است در ضمن مطالب مزبور نقل کردند که: پدرم، مرحوم آيةالله العظمي آقاي حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي (ره) مؤسس حوزه‏ي علميه‏ي قم، ارادت عجيبي به هيئات و مجالس عزاداري اباعبدالله الحسين عليه‏السلام و دستجات سينه‏زني در سوگ آن امام مظلوم عليه‏السلام داشت. نيز فرمودند: پدرم هميشه در ايام عاشورا، پيشاپيش هيئت سينه‏زنان قرار مي‏گرفت و خود نيز سينه مي‏زد. آن ايام در شهر مذهبي قم، روزها از مدرسه‏ي رضويه (واقع در خيابان آذر قم) دسته‏ي عزاداري به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه‏ي معصومه عليهاالسلام راه مي‏افتاد و دسته‏اي هم از طرف علما از مدرسه‏ي فيضيه به طرف حرم مطهر حرکت مي‏نمود افزون بر اين، شبها نيز از مدرسه‏ي ملاصادق دسته‏اي حرکت مي‏کرد که پدرم پيشاپيش آنان در حالي که سينه مي‏زد گام برمي‏داشت و ضمنا هيچ وقت در حال حرکت از سادات جلوتر نمي‏افتاد. در آن روزگار دسته‏ي عزاداران امام مظلوم حضرت سيدالشهدا عليه‏السلام هميشه با پاي برهنه حرکت مي‏کردند و اين امر با وضع خيابانها و کوچه‏هاي آن زمان که بهداشتي نبود خالي از سختي و دشواري نبود. سپس افزودند: [ صفحه 210] اين ماجرا معروف و مشهور است و آنهايي که سنشان اقتضا مي‏کند آن را مي‏دانند: آن سالها شبها در مسير راه عقربهاي زيادي ديده مي‏شد و لذا خوف گزيده شدن افراد پابرهنه مي‏رفت. روي اين جهت، يکي از عزاداران مي‏گويد: من کفشم را درنمي‏آورم چه، خوف آن را دارم که عقرب پاي مرا نيش بزند. اتفاقا عقرب پاي او را که کفشش را درنمي‏آورد نيش زد! و آن مرد در حال حاضر نيز که محرم سال 1402 ه. ق است حيات مي‏دارد و مي‏توان قضيه را از خود او پرسيد. آري، پيروان مکتب اهل بيت عليهم‏السلام بايد بزرگان شيعه را براي خود الگو قرار دهند، نه اينکه به مجرد آن که دو تا اصطلاح علمي بلد شدند کتاب بنويسند که امام حسين عليه‏السلام عالم به حوادث و جريانات آينده نبوده است! اين گونه افراد، بدانند يا ندانند، از خط سير مکتب اهل بيت عليهم‏السلام به دور مي‏باشند. خداوند انشاءالله اين گونه گمراهان را هدايت بفرمايد و اگر قابل هدايت نيستند محو و نابودشان گرداند آمين رب العالمين. [1] .