امام صادق عليه‏السلام فرمود: اگر ايمان ابوطالب را در يک کفه‏ي ترازو و ايمان اين مردم را در کفه‏ي ديگر قرار دهند ايمان ابوطالب فزوني خواهد داشت. اصحاب کهف ايمان خود را پنهان کردند و کفر را ظاهر ساختند. خداوند به آنان دوباره پاداش مي‏دهد. [1] . علي عليه‏السلام فرمودند: «و الذي بعث محمدا صلي الله عليه و آله و سلم بالحق نبيا لو شفع أبي في کل مذنب علي وجه الأرض لشفعه الله». قسم به کسي که محمد صلي الله عليه و آله و سلم را به حق به پيامبري برگزيد اگر پدرم در حق تمام گناهکاران روي زمين شفاعت کند، خداوند مي‏پذيرد. [2] . غرض‏ورزي عناصري که خود اصل و نسب پاک نداشته از جمله معاوية بن ابوسفيان از دلايل عمده‏ي طرح شبهه در ايمان ابوطالب عليه‏السلام و اسلام است. ابوطالب عليه‏السلام به حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم گفت: [ صفحه 17] به خدا قسم از حمايت تو دست برنمي‏دارم و تو مأموريت خود را به پايان برسان. [3] . رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: لذا تا ابوطالب زنده بود، قريش نتوانست مرا به سختي آزار دهد. بنابراين اگر ابوطالب عليه‏السلام از موضع تغيير بيرون مي‏آمد مانند ديگر مسلمانان حرمتش نزد قريشيان از بين مي‏رفت. برخي از اين احاديث عبارتند از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: 1- يا عم ربيت صغيرا و کفلت يتيما و نصرت کبيرا فجزاک الله عني خيرا. [4] . ابوطالب عليه‏السلام بعد از چهل و چند سال تلاش در بستر مرگ افتاد و با هشتاد و اندي سال درگذشت او را در سال 10 بعثت در کنار قبر پدرش عبدالمطلب در قبرستان حجون به خاک سپردند. [5] . ابوطالب عليه‏السلام در واپسين لحظه‏هاي عمر خود نيز دست از ياري حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم برنداشت بزرگان خانواده را مخاطب ساخته چنين فرمود: چهار تن را به ياري پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم سفارش مي‏کنم فرزندم علي عليه‏السلام و بزرگ قبيله‏ي عباس و شير خدا حمزه که هماره از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم حمايت کرده و فرزندم جعفر تا او را ياور باشيد و شما که عزيزان من به فدايتان باد هميشه براي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در برابر دشمنان چون سپرها محافظ باشيد. [6] . ابوطالب عليه‏السلام فرزندش علي عليه‏السلام را بارها در بستر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي‏خواباند تا پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از دسيسه‏ي قريش در امان بماند روزي به علي عليه‏السلام گفت: فرزندم بردباري پيشه کن که از نشانه‏هاي خردمندي است. هر زنده‏اي به سوي مرگ مي‏رود من بردباري تو را آزموده‏ام و بلاها سخت [ صفحه 18] و دشوارند تو را فداي زنده ماندن نجيب فرزند نجيب کرده‏ام. [7] . و آنگاه که پيامبر صلي الله عليه و سلم گروهي را به حبشه فرستاد حضرت ابوطالب عليه‏السلام سيزده نفر را به سوي نجاشي گسيل داشت تا از وي بخواهند با مسلمانان خوش‏رفتاري کند مشرکان در سال هفتم بعثت از حربه‏اي ديگر استفاده کردند. آنان با هم پيمان بستند تا هر نوع رابطه با بني‏هاشم را قطع کنند. [8] .