گنبد معروف به نام شاهزاده سيد علي در جهت شمالي شهر و منتهي‏اليه کوي جديد خارجي دروازه ري قم واقع شده است، که با امتداد خيابان کمربندي از موقعيت ممتازي برخوردار خواهد گشت. هر چند که نسب‏نامه‏ي اين امامزاده عظيم‏الشأن در لوح کاشي مرقدش بدين گونه ذکر شده است: السيد علي بن ابراهيم بن جعفر بن عباس بن امام المتقين اميرالمؤمنين علي بن ابي‏طالب عليهم‏السلام؛ اما ترديدي نبايد کرد که از اين نسب‏نامه وسائطي اسقاط گرديده است. زيرا اولا ابوالفضل العباس را فرزندي به نام جعفر نبوده است، ثانيا در بين پسران وي تنها عبيدالله بن عباس داراي اعقاب بوده است، ثالثا نسل عبيدالله هم تنها از طريق فرزندش حسن باقي مانده است. بنابراين نسب‏نامه‏ي آن بزرگوار چنين است: [ صفحه 197] علي بن ابراهيم بن ابي‏جعفر حسن بن عبيدالله بن ابوالفضل العباس عليه‏السلام. علي از اسخياي بني‏هاشم بوده و به جلالت قدر و عظمت منزلت متصف مي‏باشد. و او داراي نوزده پسر بود، از جمله عبيدالله بن علي که سيدي فاضل و شجاع و باتقوي بود و اکثر اوقات را به سياحت مي‏گذرانيد. کتاب جعفريات، که در چند مجلد بوده و متضمن دوره‏ي کاملي از فقه شيعه است، تصنيف او است و در سال 312 درگذشته است. به هر صورت بارگاه شاهزاده سيد علي - پس از آستانه‏ي حضرت فاطمه‏ي معصومه سلام الله عليها - بيش از ساير بقاع مقدسه‏ي قم مورد توجه عمومي قرار داشته و محل نذورات و مزار همگاني و مرکز اجتماع و اعتکاف ارباب حاجات بويژه دردمندان است. به گونه‏اي که کمتر زماني است که يک تا چند نفر در آنجا معتکف نباشند. مزار شاه سيد علي داراي بقعه و قبه و رواق و ايوان و صحن و آب‏انبار و بيوتاتي از حجره و غرفه مي‏باشد، که ذيلا به توصيف آنها مي‏پردازيم: [ صفحه 198]