گنبد معروف به نام شاهزاده سيد علي در جهت شمالي شهر و منتهياليه کوي جديد خارجي دروازه ري قم واقع شده است، که با امتداد خيابان کمربندي از موقعيت ممتازي برخوردار خواهد گشت.
هر چند که نسبنامهي اين امامزاده عظيمالشأن در لوح کاشي مرقدش بدين گونه ذکر شده است:
السيد علي بن ابراهيم بن جعفر بن عباس بن امام المتقين اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب عليهمالسلام؛ اما ترديدي نبايد کرد که از اين نسبنامه وسائطي اسقاط گرديده است. زيرا اولا ابوالفضل العباس را فرزندي به نام جعفر نبوده است، ثانيا در بين پسران وي تنها عبيدالله بن عباس داراي اعقاب بوده است، ثالثا نسل عبيدالله هم تنها از طريق فرزندش حسن باقي مانده است. بنابراين نسبنامهي آن بزرگوار چنين است:
[ صفحه 197]
علي بن ابراهيم بن ابيجعفر حسن بن عبيدالله بن ابوالفضل العباس عليهالسلام.
علي از اسخياي بنيهاشم بوده و به جلالت قدر و عظمت منزلت متصف ميباشد. و او داراي نوزده پسر بود، از جمله عبيدالله بن علي که سيدي فاضل و شجاع و باتقوي بود و اکثر اوقات را به سياحت ميگذرانيد. کتاب جعفريات، که در چند مجلد بوده و متضمن دورهي کاملي از فقه شيعه است، تصنيف او است و در سال 312 درگذشته است. به هر صورت بارگاه شاهزاده سيد علي - پس از آستانهي حضرت فاطمهي معصومه سلام الله عليها - بيش از ساير بقاع مقدسهي قم مورد توجه عمومي قرار داشته و محل نذورات و مزار همگاني و مرکز اجتماع و اعتکاف ارباب حاجات بويژه دردمندان است. به گونهاي که کمتر زماني است که يک تا چند نفر در آنجا معتکف نباشند.
مزار شاه سيد علي داراي بقعه و قبه و رواق و ايوان و صحن و آبانبار و بيوتاتي از حجره و غرفه ميباشد، که ذيلا به توصيف آنها ميپردازيم:
[ صفحه 198]
|