شيراز مرکز استان فارس را مورخين قديم اسلامي از جمله شهرهايي دانسته‏اند که عربها در آن مرکزيت داشته‏اند و عربها هنگام فتح اصطخر در آن شهر اردو زدند. جغرافي‏دانان ايراني و عرب در وصف شيراز و حوادثي که بر آن گذشته، سخنها گفته‏اند و گروهي از علما و شعرا بدانجا منسوبند. [1] . واردين به شيراز از اولاد عباس بن علي عليهماالسلام، برخي از فرزندان عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه‏السلام مي‏باشند که اسامي آنان ذيلا ذکر مي‏شود: حسين بن علي بن اسماعيل بن عبدالله بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه‏السلام. بازماندگانش عبارتند از: عبيدالله، طيب، محمد، عبدالله که از وي فرزند ذکوري باقي نمانده است، ابوطالب و علي از اين دو نيز فرزندي باقي نمانده و همچنين سکينه که از وي نيز فرزندي باقي نمانده است. [2] .