عثمان بن سعيد، از شخصيت‏هاي برجسته‏ي اسلامي است و سال‏ها از پيشگاه امام دهم و يازدهم، بهره‏هاي علمي و توحيدي، گرفته است. عثمان، که شديدا مورد وثوق و امين امام عصر عليه‏السلام بود به مقام نيابت خاص رسيد و پل ارتباط، ميان شيعيان و امام گرديد. محمد بن عثمان، پس از مرگ پدر و پسر از مرگ او نيز حسين بن روح نوبختي و بعدا علي بن محمد سمري از ناحيه‏ي مقدسه‏ي امام عصر عليه‏السلام به ترتيب، به نيابت، مفتخر شدند. در سال 329 هجري به علي بن محمد سمري از سوي امام عصر عليه‏السلام ابلاغ گرديد که تا شش روز ديگر بدرود حيات خواهد گفت و پايان نيابت خاصه و آغاز غيبت کبري خواهد بود. و تا روزي که خداوند فرمان ظهور دهد، غيبت [ صفحه 176] دوام خواهد يافت. فراموش نکنيد براي اين توقيع و دستور، غيبت امام عصر عليه‏السلام به دو بخش تقسيم مي‏گردد: اول: غيبت صغري که از سال 260 هجري آغاز در سال سيصد و بيست و نه، انجام مي‏پذيرد و امتداد آن هفتاد سال است. دوم: غيبت کبري که از سال 329 آغاز و به گفته‏ي پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم که شيعه و سني نقل کرده‏اند: اگر نمانده باشد از دنيا مگر يک روز خدا آن روز را دراز مي‏کند، تا مهدي از فرزندان من ظهور نموده دنيا را پر از عدل و داد کند، چنان که از ظلم و جور پر شده باشد.» [1] .