«سوسن» نام دختر باايمان و دلاوري است که از ايران، به مدينه رفته و همسر امام دهم عليه‏السلام گرديده است. ماه ربيع‏الأول سال 233 هجري در مدينه فرزندي آورد که نام او را «حسن» نهادند. پس از شهادت امام هادي عليه‏السلام بنا بر دستور الهي و وصيت امامان عليهم‏السلام، مدت هفت سال بر مسند «امامت» تکيه کرد. امام عليه‏السلام اکثر اوقات زندگي امامت خود را در زندان گذراند و هميشه در محاصره‏ي لشگريان بود و شايد به همين جهت «عسکري» لقب گرفت. انگيزه‏اي که در فشارهاي وارد بر امام عليه‏السلام خيلي جلوه مي‏کند اين است که از سويي، مکتب تشيع، گسترش پيدا کرده بود و رزمندگان انقلابي شيعه، توانسته بودند در جامعه‏ي مستضعف، آگاهي، بيافرينند و رهبري هم با امام يازدهم عليه‏السلام بود و از سوي ديگر، به دست آورده بودند که طبق روايات متواتر [ صفحه 174] و مشهوري که از رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم تا امام يازدهم عليه‏السلام، به سوي فرهنگ اسلامي روانه شده که از تولد و ظهور «مهدي موعود عجل الله تعالي فرجه الشريف» نزديک است خبر داده است و آن فرزند امام يازدهم عليه‏السلام خواهد بود و امام دوازدهم شيعيان، معتمد عباسي، سرسختانه دستور مراقبت از امام عليه‏السلام داده بود و آن گاهي که از بيماري امام عليه‏السلام آگاهي يافت، به بهانه‏ي معالجه‏ي امام عليه‏السلام پزشک و چند نفر از قضات را براي مواظبت از داخل منزل و خبر دادن از تولد امام دوازدهم عليه‏السلام به خانه‏ي امام روانه کرد. حضرت امام حسن عسکري عليه‏السلام در سن بيست و هشت سالگي سال 260 هجري در سامراء، بوسيله‏ي معتمد عباسي، مسموم و به درجه‏ي شهادت رسيد. و در سامراء دفن گرديد. علامه‏ي ابن‏صباغ مالکي نقل مي کند: «به اين دليل حسن بن علي العسکري عليه‏السلام، پس از پدر به مقام امامت رسيد که داراي تمام صفات و خصائل ولايت بود و بر تمام دانشمندان عصر خود پيشي گرفته بود. در علم، زهد، ورع، کمال، عقل و اعمالي که او را مقرب درگاه الهي مي‏کرد، بي‏مانند بود». [1] .