[1] مهاجران آل ابي‏طالب عليهم‏السلام: ص 475. [2] سلسله‏ي نسب عباسيان و علويان در اطراف يمن، غالبا به سيد مجاهد ابوجعفر محمد بن عبيدالله بن عبدالله بن عبيدالله بن ابي‏الفضل العباس عليه‏السلام مي‏انجامد که در سال 296 ه. ق در نجران در خانه‏ي خود به شهادت رسيد. وي از طرف هادي يحيي بن حسين بن قاسم رسي عامل نجران بود. پسرش علي در قصيده‏اي او را مرثيه گفته و بعضي از قبايلي را که در قتل او شرکت داشته‏اند نام برده است: قبيله‏ي حارث بن کعب، شخصيت بزرگي را به قتل رساندند که بهترين نمازگزاران و روزه‏داران بوده است. او را کشتند، و آشکارا مرتکب قتل او شدند، در حاليکه برايشان واضح بود که حق او را پايمال کرده‏اند. او که پناه و پشتوانه، مايه‏ي اميد، و حامي مسلمانان بود. خداوند قبيله‏ي مذحج را به کيفر قتل ابي‏جعفر با بدترين وضع بکشد و آنان به کيفر کارشان برسند. خداوند منازل بهشتي را به پدرم پاداش دهد، و بهشت و رضوان را به او ببخشايد. اينها نه تيره‏ي بزرگ بودند که از نسل ابوعبدالله محمد تاتور نمي‏باشند و مؤلف از آنان نام نبرده است. (مهاجران آل ابي‏طالب عليهم‏السلام: ص 249).