بقعه‏ي امامزاده عبدالله، واقع در حومه‏ي تهران (جي عليا)، بنايي هشت ضلعي است که بر روي سکوت هشت ترکي بنا شده است. طول هر ضلع داخل بقعه دو متر است. در جانب شمالي، شرقي، غربي و جنوبي چهار طاق‏نما قرار دارد که ورودي بقعه در پشت طاق‏نماي شرقي و مسجد زنانه در پشت طاق‏نماي شمالي واقع شده است. ازاره‏ي حرم با کاشيهاي جديد پوشش يافته است. در وسط حرم، ضريح جويي سبزرنگي قرار دارد که مرقد را دربر گرفته است. در نماي خارجي بر روي هر ضلع طاق‏نمايي ايجاد کرده‏اند که بر حجم بنا افزوده است. بقعه‏ي امامزاده عبدالله در ميان محوطه‏ي پردرختي قرار دارد و از صفاي خاصي برخوردار است. در زيارتنامه، شخصيت صاحب مرقد شاهزاده عبدالله بن ابي‏الفضل العباس عليه‏السلام [ صفحه 168] معرفي شده که مورد توجه فراوان اهالي قرار دارد. [1] .

[1] دائرةالمعارف تشيع: ج 3، ص 319، به نقل از آثار تاريخي تهران: ص 204 - 202 نقل از يادداشت پرويز ورجاوند.