عباس، دنياي فضايل و کمالات است. هيچ صفتي از صفات کمال نيست که در ذات پاک او موجود نباشد. کمتر انساني يافت مي‏شود که مظهر تام و کامل همه اوصاف حميده باشد. او شاگرد مقامات عليه عصمت است. او در مکتب سه امام بزرگوار، تربيت يافته و بهترين و کامل‏ترين الگوي مکتب است. مکتب را از شاگردانش بايد شناخت. اگر مکتب ولايت و عصمت، شاگردي جز عباس نمي‏پروريد، براي اثبات عظمتش کافي بود. آري عطر را از بويش مي‏شناسند. عباس مجموعه‏ي بي‏مانندي از کمالات ارثي و اکتسابي است. او وارث صفات پدري بزرگوار چون علي (ع) است. او شاگرد مکتب پدري معصوم و دو برادري است که پس از پدر، وارث سرير امامت و خلافت‏اند. راستي که عباس نه در وراثت، کم و کاستي دارد و نه در اکتساب. او در دوران کوتاه زندگي بهتر از هر کسي از کوره آزمايش بيرون آمد و ثابت کرد که آنچه به صورت ژنتيک، به ارث برده و آنچه از راه آموزش و پرورش دريافته، همه را در وجود خود ذخيره کرده و در جاي خود، از آنها بهره جسته و به کار گرفته است. مسلمانان - به حق - او را رمز فضايل و عنوان همه ارزشهاي والاي اخلاقي و [ صفحه 86] انساني مي‏شناسد و اينک جا دارد که به همراه خواننده مشتاق، در حد توان خويش در اين دنياي پهناور به سير و سياحت پردازيم.