حاج محمدرضا ازدي از شعراي بزرگ و گرانمايه‏اي است که در عواطف مردم آزاده نفوذ کرده و مشاعر آنها را برانگيخته و از راه شعر، حق شهيد بزرگواري چون عباس را ادا کرده است. او در قطعه‏ي زير چنين مي‏گويد: فانهض الي الذکر الجميل مشمرا فالذکر ابقي ما اقتنته کرامها او ما اتاک حديث وقعة کربلا اني و قد بلغ السماء قتامها يوم ابوالفضل استجار به الهدي‏ و الشمس من کدر العجاج لثامها «برخيز و براي ذکري جميل خود را آماده کن. زيرا بقاي ذکر جميل، بستگي دارد به اينکه کريمان حفظش کنند. آيا خبر واقعه کربلا به تو نرسيده است؟! چگونه نرسيده و حال آنکه غبار غم و اندوه آن، به آسمان رسيده است؟! روز عاشورا همان روزي است که هدايت در پناه ابوالفضل قرار گرفته و خورشيد، از گرد و غبار غم، تيره و کدر شده است.» اين شاعر والامقام، توانسته است از راه محبت و اخلاص لطيف‏ترين و زيباترين اشعار را تقديم مقام والاي عباس کند و براي خود سرفرازي دنيا و آخرت فراهم کند.